แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า+ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249,60, ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายบาดเจ็บ ศาลก็ลงโทษจำเลยตามมาตรา 254 ได้ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 192 วรรคท้าย ไม่เกินคำขอ ( อ้างฎีกาที่ 971/2494 )
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องหาว่า ใช้ปืนลูกซองสั้นยิงทำร้ายร่างกายนายวิเชียรถึงบาดเจ็บโดยเจตนาฆ่านายวิเชียรให้ถึงแก่ความตาย แต่หากมีเหตุสุดวิสัยมาขัดขวางเสีย นายวิเชียรจึงไม่ตาย ขอให้ลงโทษเพิ่มโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙,๖๐,๔๑,๔๒, และที่แก้ไขเพิ่มเติม
จำเลยให้การภาคเสธว่าจำเลยกับนายวิเชียร เกิดโต้เถียงกัน จำเลยเกิดโทษะจึงใช้อาวุธปืนตีนายวิเชียรไป ๑ ทีมีบาดเจ็บเล็กน้อยบังเอิญปืนลั่นขึ้นในขณะนั้น โดยจำเลยมิได้เจตนาจะฆ่านายวิเชียร
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยได้ใช้ปืนตีผู้เสียหายดังที่จำเลยแก้คดี ข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาจึงต่างกับฟ้อง พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๔
จำเลยฎีกาว่า ฟ้องของโจทก์ประสางค์ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๔๙ เท่านั้น
ศาลฎีกาเห็นว่า แม้โจทก์จะมิได้ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ มาในฟ้อง แต่ก็ได้ของให้ลงโทษตามมาตรา ๒๔๙ อันอยู่ในหมวดความผิดฐานประทุษฐร้ายแก่ชีวิตและร่างกาย ซึ่งเป็นบทบัญญัติมีอัตราโทษสูงมาด้วยแล้ว ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๙๒ วรรคสุดท้าย หาเกินคำขอไม่
พิพากษายืน
