แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องหาว่าปล้นฆ่าเจ้าทรัพย์ ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๐ – ๓๐๐ ศาลจังหวัดศุโขทัยพร้อมด้วยอธิบดีลงโทษจำเลยฐานเปนตัวการปล้นตามมาตรา ๒๕๐ ข้อ ๖ ประกอบด้วยมาตรา ๓๐๐ ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษเห็นว่าจำเลยไม่ได้สมคบกันมาแต่แรก จะลงโทษจำเลยฐานตัวการทั้ง ๒ คนมิได้ ให้ลงโทษจำเลยตามความผิดที่ได้กระทำ
ศาลฎีกาตัดสินว่า ถึงแม้จำเลยจะมิได้สมคบกันมาทำการทุจริตแต่แรกก็จริง สาเหตุแห่งคดีนี้เกิดขึ้นเพราะ ร. จำเลยแย่งหมูของเจ้าทรัพย์ อันเนื่องมาจาก พ. จำเลยพูดขึ้นก่อน ครั้นเจ้าทรัพย์จับมือ ร. ร.กลับต่อย แล พ.ได้เอามีดฟันแลแทงเจ้าทรัพย์ ต้องถือว่าจำเลยทั้ง ๒ คน ได้ร่วมมือกันกระทำผิด แลเมื่อเจ้าทรัพย์ล้มลงแล้ว ร. จำเลยได้ล้วงเอากระเป๋าหนังซึ่งบรรจุเงินของเจ้าทรัพย์ แล้วพากันวิ่งหนีไปด้วยกัน ต้องถือว่าจำเลยทั้ง ๒ มีความผิดฐานเปนตัวการด้วยกัน จึงให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๔๙ – ๓๐๐ ยกฎีกาจำเลย
