แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวปีใดถือว่าเป็นความผิดสำหรับปีที่ไม่มีนั้น
จำเลยไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวหลายปีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95 กำหนดให้ฟ้องภายใน 1 ปีจึงลงโทษจำเลยสำหรับการที่จำเลยไม่มีใบสำคัญประจำตัวก่อนวันฟ้องเกิน 1 ปีนั้นไม่ได้ คงลงโทษได้แต่เฉพาะในระยะที่ไม่ขาดอายุความฟ้องร้อง
(อ้างฎีกาที่ 942/2498)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องเมื่อวันที่ 18 ก.พ. 2500 ว่าระหว่างตั้งแต่วันที่ 14 ธ.ค. 2493 ถึงวันที่ 15 พ.ย. 2499 จำเลยซึ่งเป็นคนต่างด้าวเชื้อชาติจีน สัญชาติจีนบังอาจอยู่ในราชอาณาจักรไทยโดยไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว ขอให้ลงโทษตาม พระราชบัญญัติการทะเบียนคนต่างด้าว พ.ศ. 2493 มาตรา 4, 5, 20 พระราชบัญญัติการทะเบียนคนต่างด้าว (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2495มาตรา 4
จำเลยรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า การที่จำเลยไม่มีใบสำคัญประจำตัวตั้งแต่วันที่ 14 ธ.ค. 2493 ถึงวันที่ 13 ธ.ค. 2498 ความผิดของจำเลยสำเร็จไปเป็นปี ๆ ขาดอายุความฟ้องร้อง จำเลยคงมีความผิดฐานไม่มีใบสำคัญประจำตัวตั้งแต่วันที่ 14 ธ.ค. 2498 ถึงวันที่ 15 พ.ย. 2499 เพียง 1 ปี พิพากษาลงโทษปรับจำเลยตามบทกฎหมายดังฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาปัญหาข้อกฎหมายว่า ความผิดของจำเลยเป็นความผิดต่อเนื่องกัน
ศาลฎีกาเห็นว่า การไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวปีใดก็เป็นความผิดสำหรับปีที่ไม่มีนั้น การที่จำเลยไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวก่อนวันที่ 14 ก.พ. 2499 ซึ่งเป็นเวลาเกิน 1 ปี จึงขาดอายุความฟ้องร้อง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95 ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 942/2498 พิพากษายืน
