แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์จำเลยเป็นสามีภรรยากันแต่มิได้จดทะเบียน เกิดบุตรคนหนึ่ง โจทก์จึงฟ้องจำเลยให้รับรองเด็กเป็นบุตรและให้จ่ายค่าอุปการะเลี้ยงดู แล้วโจทก์จำเลยตกลงประนีประนอมยอมความกันโดยจำเลยยอมรับรองเด็กเป็นบุตรและจ่ายค่าอุปการะเลี้ยงดูให้โจทก์เป็นเดือนมีกำหนดเวลาโดยมิได้มีเงื่อนไขสงวนสิทธิใด ๆ ของโจทก์ไว้ พ้นกำหนดแล้ว โจทก์จะมาฟ้องให้จำเลยจ่ายค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรอีกไม่ได้ เป็นการฟ้องซ้ำ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าเมื่อ ๒๑ พ.ย.๙๗ โจทก์จำเลยเป็นสามีภริยากันโดยมิได้จดทะเบียน เกิดบุตรชื่อ ด.ญ.ฉลาด โจทก์เคยฟ้องจำเลยให้รับรองเด็กเป็นบุตรที่ชอบด้วยกฎหมายและจ่ายค่าอุปการะเลี้ยงดูเด็ก จำเลยได้ยอมความต่อศาลยอมรับว่า ด.ญ.ฉลาด เป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของจำเลยและยอมจ่ายค่าเลี้ยงดู ด.ญ.ฉาลดเดือนละ ๑๖๐ บาทมีกำหนด ๑ ปี จำเลยจายค่าเลี้ยงดูเพียง ๑ โจทก์บอกให้จำเลยจ่ายค่าเลี้ยงดู ด.ญ.ฉลาดเพิ่มขึ้นเป็นเดือนละ ๒๕๐ บาท จำเลยไม่ยอม โจทก์จึงฟ้อง
จำเลยต่อสู้ว่าโจทก์ได้ฟ้องจำเลยและศาลได้พิพากษาชี้ขาดถึงที่สุดแล้ว เป็นฟ้องซ้ำ และฟ้องแย้งให้โจทก์ส่งมอล ด.ญ.ฉลาดแก่จำเลย
โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งว่า โจทก์ได้อุปการะเลี้ยงดู ด.ญ.ฉลาดตลอดมา ขณะที่จำเลยมีภริยาใหม่ ขอให้อำนาจปกครองอยู่กับโจทก์
โจทก์จำเลยรับกันว่า ได้ทำสัญญาปรานีประนอมยอมความกัน คือจำเลยต้องจ่ายค่าเลี้ยงดู ด.ญ.ฉลาดให้โจทก์เดือนละ ๑๖๐ บาทมีกำหนด ๑๒ เดือนและรับรองว่า ด.ญ.ฉลาดเป็นบุตรของจำเลย และศาลพิพากษาตาม+ยอมคดีถึงที่สุด
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่า ไม่เป็นฟ้องซ้ำ ให้จำเลยจ่ายค่าอุปการะเลี้ยงดู ด.ญ.ฉลาดเดือนละ ๑๖๐ บาท ส่วนฟ้องแย้งยกฟ้อง จำเลยฎีกาว่าเป็นฟ้องซ้ำ
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามป.พ.พ.มาตรา ๑๕๓๖ บัญญัติให้บิดามารดาจำต้องอุปการะเลี้ยงดูตามสมควรแก่บุตรในระหว่างเป็นผู้เยาว์ การฟ้องร้องและการพิจารณาพิพากษาคดีย่อมต้องอยู่ภายใต้บังคับ ป.วิ.แพ่ง เรื่องนี้ฐานะของโจทก์ในคดีก่อนและคดีนี้ โจทก์เป็นผู้+อำนาจปกครองเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของ ด.ญ.ฉลาดให้โจทก์เป็นรายเดือน ๆ ละ ๑๖๐ บาทมีกำนหดเวลา ๑๒ เดือน นอกจากนี้ไม่มีเงื่อนไขสงวนสิทธิใด ๆ ของโจทก์ไว้ ทำให้เห็นว่าการตกลงนี้ได้จำกัดหน้าที่ของจำเลยในอันที่จะต้องอุปการะเลี้ยงดู ด.ญ.ฉลาดเฉพาะที่จะต้องให้แก่โจทก์เพียงกำหนดเวลา ๑๒ เดือน การที่โจทก์มาฟ้องคดีนี้ขอให้จำเลยจ่ายค่าเลี้ยงดู ด.ญ.ฉลาดทำนองเดียวกับที่โจทก์เคยมีคำขอไว้ในคดีก่อน จึงเป็นฟ้องซ้ำตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา ๑๔๘ พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้อง
