แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยพาอาวุธปืนสั้นติดตัวมาในบริเวณหมู่บ้านและทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืน แต่โจทก์ไม่ได้อาวุธปืนมาเป็นของกลาง และไม่ได้นำสืบให้เห็นว่าอาวุธปืนที่จำเลยพาติดตัวนั้นเป็นอาวุธปืนที่ไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ จึงต้องฟังเป็นคุณแก่จำเลยว่าอาวุธปืนที่จำเลยพาติดตัวไปนั้น เป็นอาวุธปืนของผู้อื่นซึ่งได้รับอนุญาตให้มีตามกฎหมาย
แม้โจทก์ไม่ได้นำสืบให้เห็นว่า จำเลยไม่ได้รับใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวและลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯมาตรา 8 ทวิ วรรคแรก, 72 ทวิ วรรคสอง ไม่ได้ก็ตาม แต่ศาลก็ลงโทษจำเลยในความผิดฐานพาอาวุธไปในหมู่บ้านหรือทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 ได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘,๘๐, ๓๗๑, ๙๑ พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๗, ๘ ทวิ, ๗๒, ๗๒ ทวิ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๗, ๘ ทวิ วรรคแรก, ๗๒ วรรคสาม, ๗๒ ทวิ วรรคสองประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๑ การกระทำของจำเลยเป็นความผิดหลายกรรมต่างกันให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๗,๗๒ วรรคสาม จำคุก ๑ ปี ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๘ ทวิวรรคแรก, ๗๒ ทวิ วรรคสอง ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๑ ซึ่งเป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๘ ทวิ วรรคแรก, ๗๒ ทวิ วรรคสอง ให้จำคุก ๑ ปีอีกกระทงหนึ่ง รวมจำคุก ๒ ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พยานโจทก์มีน้ำหนักฟังได้ว่า จำเลยได้พาอาวุธปืนสั้นติดตัวมาด้วยตรงบริเวณที่เกิดเหตุซึ่งเป็นหมู่บ้านคนอยู่อาศัย และเส้นทางที่จำเลยพาอาวุธปืนสั้นเดินมาก็เป็นทางสาธารณะ มีปัญหาจะต้องวินิจฉัยต่อไปอีกว่า การที่จำเลยพาอาวุธปืนติดตัวไปนั้น จำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนหรือไม่ โจทก์มีร้อยตำรวจเอกสมบัติ มานะกุล ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ควบคุมเกี่ยวกับทะเบียนอาวุธปืนเป็นพยานเบิกความว่า ได้รับหนังสือสอบถามจากพนักงานสอบสวนสถานีตำรวจนครบาลทุ่งครุว่า จำเลยเคยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนหรือไม่ พยานได้ตรวจสอบหลักฐานรายชื่อจากคอมพิวเตอร์ผู้ได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนแล้วไม่พบชื่อจำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนแต่อย่างใด จึงได้แจ้งผลการตรวจสอบให้ทราบตามเอกสารหมาย จ.๑ และจำเลยเบิกความรับว่า จำเลยไม่เคยได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืน เห็นว่าโจทก์ไม่ได้อาวุธปืนมาเป็นของกลางและโจทก์ก็ไม่ได้นำสืบให้เห็นว่าอาวุธปืนที่จำเลยพาติดตัวไปนั้นเป็นอาวุธปืนที่ไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ จึงต้องฟังให้เป็นคุณแก่จำเลยว่า อาวุธปืนที่จำเลยพาติดตัวไปนั้น เป็นอาวุธปืนของผู้อื่นซึ่งได้รับอนุญาตให้มีตามกฎหมาย แต่ศาลฎีกาเห็นว่าศาลอุทธรณ์กำหนดโทษจำเลยในความผิดฐานนี้หนักเกินไป เห็นสมควรวางโทษใหม่ให้เหมาะสม สำหรับข้อหาพาอาวุธปืนติดตัวไปในหมู่บ้านทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น โจทก์มิได้นำสืบให้เห็นว่าจำเลยไม่ได้รับใบอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว จึงลงโทษจำเลยในความผิดฐานนี้ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา ๘ ทวิ วรรคแรก,๗๒ ทวิ วรรคสอง ไม่ได้ แต่การกระทำดังกล่าวเป็นความผิดฐานพาอาวุธปืนไปในหมู่บ้านหรือทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุสมควรตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๗๑ จึงลงโทษฐานนี้ได้
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯมาตรา ๗ และ ๗๒ วรรคสาม ลงโทษจำคุก ๖ เดือน และมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๗๑ ปรับ ๕๐๐ บาท ไม่ชำระค่าปรับจัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙, ๓๐ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์.
