แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยเอาเรือลิจงกว้าง 1 วายาวราว 5 วา และไม่ได้บรรทุกสินค้าอย่างใดหรือมีอับเฉาออกไปนอกราชอาณาจักรโดยไม่มีใบปล่อยเรือและแจ้งต่อเจ้าพนักงานดั่งนี้ยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 49 แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.2469
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่าจำเลยพาเรือลิจง ๑ ลำออกไปนอกราชอาณาจักรไทยโดยมิได้ผ่านด่านและแจ้งต่อเจ้าพนักงานศุลกากรตามกฎหมาย อนึ่งจำเลยได้ลักลอบพาสินค้าที่ยังมิได้เสียภาษีเข้ามาในราชอาณาจักรไทยเพื่อหลีกเลี่ยงค่าภาษีศุลากร โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ. ๒๔๖๙ ม.๒๗,๔๙ พ.ร.บ. ศุลกากรแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๔ (ฉะบับที่ ๓) ม.๕ และ พ.ร.บ.ศุลกากรแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๘๒ ม.๖,๑๖,๑๗
ศาลจังหวัดนราธิวาสพิพากษาลงโทษจำเลยตามบทกฎหมายที่โจทก์อ้าง
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าในข้อหาเรื่องจำเลยพา-เรือออกไปนอกราชอาณาจักรนั้น ปรากฎว่าเรือของจำเลยยาว ๕ วาเศษกว้าง ๑ วาไม่ได้ใช้บรรทุกสินค้าหรือมีอับเฉาออกไปนอกราชอาณาจักร จึงไม่เป็นผิดตาม ม.๔๙ แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.๒๔๖๙ พิพากษาแก้ศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์ฉะเพาะในข้อหานี้เสีย
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาพิจารณาเห็นว่าเรือลิจงของจำเลยนี้กว้างเพียง ๑ วายาวราว ๕ วา และไม่ได้บรรทุกสินค้าอย่างใดหรือมีอับเฉา การที่จำเลยเอาเรือเช่นนี้ออกไปนอกราชอาณาจักรโดยไม่มีใบปล่อยเรือและแจ้งต่อเจ้าพนักงานตาม ม.๔๙ จึงไม่เป็นความผิด พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
