แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เครื่องหมายการค้าของโจทก์เป็นรูปคนแก่มีหนวดยาวถึงอก เห็นเพียงส่วนศีรษะกำลังชี้นิ้วมือขวาอยู่ภายในวงกลมสีเหลืองสลับแดง และพื้นสีเขียว โจทก์เรียกว่า ‘ผู้เฒ่า’ แต่เครื่องหมายการค้าของจำเลยเป็นรูปคนแก่มีหนวดเคราสั้น ๆ ไม่ยาวเหมือนอย่างของโจทก์ เห็นเต็มตัวตลอดถึงเท้า จำเลยเรียกว่า’ซานตาครอส’ กำลังยืนอยู่ที่ถนนภายในวงกลม มือขวาถือขวดมือซ้ายถือปากถุงซึ่งพาดอยู่ที่ไหล่ซ้าย ภายในวงกลมมีสีต่าง ๆหลายสีเป็นภาพถนน ต้นไม้และบ้านเรือนอยู่เบื้องหลัง เมื่อพิจารณาภาพทั้งสองนี้แล้วเห็นได้ชัดว่า ไม่เหมือนกันทั้งการเรียกชื่อและส่วนประกอบต่าง ๆ จึงไม่มีลักษณะถึงขนาดทำให้สาธารณชนเข้าใจผิดว่าเป็นเครื่องหมายการค้าอย่างเดียวกัน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ตั้งโรงงานผลิตน้ำปลาออกจำหน่าย เครื่องหมายการค้าของโจทก์เป็นภาพศีรษะคนแก่หนวดยาว สวมหมวกทรงแหลม (เหมือนภาพซันตาครอส) อยู่ในพื้นวงกลมสีแดงสลากพื้นสีเขียวใบไม้ อันเป็นลักษณะบ่งเฉพาะและมีอักษรไทยกำกับไว้ มีข้อความว่า “น้ำปลาตราผู้เฒ่า” อักษรไทยรอบวงกลมสีแดงเขียนว่า “ยิงใช้ยิ่งดี ยิ่งทานยิ่งยืน” อักษรไทยใต้วงกลมสีแดงมีคำว่า “ไพโรจน์ (ทั่งซังฮะ)” ซึ่งเป็นชื่อบริษัทโจทก์ จำเลยได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจำเลย โดยทำเป็นภาพบนสลากสี่เหลี่ยมลักษณะของเครื่องหมายการค้าเป็นภาพคนแก่หนวดยาวสวมหมวกทรงแหลม มีลักษณะคล้ายภาพ “ตราผู้เฒ่า” ของโจทก์ทุกอย่าง เพียงแต่ภาพคนแก่ของจำเลยเป็นภาพเต็มตัวและมือขวาของภาพคนแก่ถือวัตถุคล้ายขวดอยู่ในมือ ภาพเครื่องหมายคนแก่อยู่ในวงกลมของฉลากรูปสี่เหลี่ยมใต้วงกลมภาพคนแก่มีอักษรไทยอ่านว่า “โรงน้ำปลาแต้ฮะเซ้ง” ซึ่งเป็นชื่อยี่ห้อโรงงานของจำเลยและในคำขอจดทะเบียนเรียกชื่อภาพเครื่องหมายคนแก่ว่า “รูปซันตาครอส”แต่ชื่อซันตาครอสไม่ได้พิมพ์ไว้ในสลากเครื่องหมายการค้า และจำเลยขอจดทะเบียนเพื่อใช้กับสินค้าเฉพาะอย่างคือน้ำปลาเช่นเดียวกับโจทก์การกระทำของจำเลยเป็นการจงใจเลียนแบบเครื่องหมายการค้าของโจทก์จึงฟ้องขอให้ศาลพิพากษาว่า จำเลยไม่มีสิทธิจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอจดทะเบียนที่ ๕๒๕๓๒ ให้จำเลยถอนคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าดังกล่าว หากจำเลยไม่ปฏิบัติตามก็ขอให้ถือคำพิพากษาของศาลเป็นการแสดงเจตนาของจำเลยและขอให้ห้ามมิให้จำเลยใช้เครื่องหมายการค้ารายพิพาทต่อไป
จำเลยให้การว่า รูปตราผู้เฒ่ากับรูปซันตาครอสแบกถุงและถือขวดมีรูปร่างลักษณะสีสรรแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ไม่ทำให้บุคคลอื่นหลงเข้าใจผิดและทั้งไม่สามารถทำให้สาธารณชนเข้าใจผิดไปได้เลย
ชั้นพิจารณา คู่ความแถลงตามรายงานกระบวนพิจารณาลงวันที่๒๐ กรกฎาคม ๒๕๑๐ ขอให้ศาลวินิจฉัยคดี ตามคำฟ้องคำให้การรูปสลากสำหรับติดขวดน้ำปลาตัวจริงของทั้งสองฝ่ายตามเอกสารหมาย จ.๗ และล.๑๕ ประกอบกับเอกสารทั้งหมดที่ทั้งสองฝ่ายอ้าง โดยขอให้ศาลวินิจฉัยในประเด็นเพียงข้อเดียวว่า เครื่องหมายการค้าที่จำเลยขอจดทะเบียนหมายล.๑๕ เหมือนหรือคล้ายกับเครื่องหมายการค้าหมาย จ.๗ ของโจทก์ จนน่าจะลวงสาธารณชนให้เข้าใจผิดว่าเป็นอย่างเดียวกันหรือไม่
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า เครื่องหมายการค้าของโจทก์เป็นรูปคนแก่มีหนวดยาวถึงอก เห็นเพียงส่วนศีรษะกำลังชี้นิ้วมือขวาอยู่ภายในวงกลมสีเหลืองสลับแดงและพื้นสีเขียว โจทก์เรียกว่า “ผู้เฒ่า” แต่เครื่องหมายการค้าของจำเลยเป็นรูปคนแก่มีหนวดเคราสั้น ๆ ไม่ยาวเหมือนอย่างของโจทก์ เห็นเต็มตัวตลอดถึงเท้าจำเลยเรียกว่า “ซานตาครอส” กำลังยืนอยู่ที่ถนนภายในวงกลม มือขวาถือขวดมือซ้ายถือปากถุงซึ่งพาดอยู่ที่ไหล่ซ้าย ภายในวงกลมมีสีต่าง ๆ หลายสีเป็นภาพถนน ต้นไม้และบ้านเรือนอยู่เบื้องหลัง เมื่อพิจารณาภาพทั้งสองนี้แล้วเห็นได้ชัดว่าไม่เหมือนกัน ทั้งการเรียกชื่อและส่วนประกอบต่าง ๆ จึงไม่มีลักษณะถึงขนาดทำให้สาธารณชนเข้าใจผิดว่าเป็นเครื่องหมายการค้าอย่างเดียวกัน
พิพากษายืน
