แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่า จำเลยให้การว่าจำเลยเช่าห้องของโจทก์จริงโดยมิได้ยกข้อต่อสู้ว่าจำเลยมีสิทธิจะอยู่ในห้องเช่าต่อไป ทั้งมิได้ต่อสู้ว่าโจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยไม่ได้ แต่จำเลยฟ้องแย้งขอให้โจทก์ชดใช้เงินค่าก่อสร้างเพิ่มเติมห้องเช่าให้จำเลย ในเมื่อจำเลยจะต้องออกจากห้องเช่าของโจทก์ไปดังนี้ ถือว่าฟ้องแจ้งของจำเลยไม่มีเงื่อนไข และสามารถพิจารณารวมกับคำฟ้องเดิมได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าและให้จำเลยชำระค่าเช่าที่ค้างพร้อมทั้งดอกเบี้ยและค่าเสียหาย
จำเลยให้การและฟ้องแย้งว่า จำเลยเช่าห้องของโจทก์จริง จำเลยได้ก่อสร้างเพิ่มเติมห้องเช่าสิ้นเงินไปรวม ๑๓,๐๐๐ บาท โดยมารดาโจทก์และโจทก์จะคิดค่าก่อสร้างให้จำเลย จำเลยค้างค่าเช่าเพียง ๗๘๐ บาท โจทก์และบริวารได้ซื้อเชื่อสิ่งของจากจำเลย หักบัญชีค่าเช่าแล้ว โจทก์ยังเป็นหนี้ค่าซื้อของเชื่อจำเลยอยู่อีก ๖๐๐ บาท และค่าเปียแชรือีก ๖๐๐ บาท หากจำเลยจะต้องส่งห้องพิพาทคืน ก็ขอให้ศาลบังคับโจทก์ชำระหนี้ค่าซื้อของกับค่าแชร์ ๑,๒๐๐ บาท เมื่อหักค่าเช่าที่ค้าง ๗๘๐ บาท โจทก์ยังจะต้องชำระเงินให้จำเลยอีก ๔๒๐ บาท กับให้โจทก์ใช้เงินที่จำเลยก่อสร้งาเพิ่มเติมห้องเช่าโดยลดค่าสึกหรือแล้ว ๔,๕๐๐ บาท ให้จำเลยด้วย
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า เรื่องค่าแชร์ ๖๐๐ บาท ไม่เกี่ยวกับค่าเช่า ให้ไปว่ากล่าวกันต่างหาก ส่วนค่าเช่าที่ค้างโจทก์แถลงรับว่าค้าง ๗๘๐ บาท เท่าที่จำเลยต่อสู้
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า การเช่าไม่มีกำหนดเวลา โจทก์ได้แจ้งให้จำเลยส่งคืนแล้ว จำเลยต้องคืนให้โจทก์ตามฟ้องแย้ง น่าเชื่อว่าจำเลยได้ก่อสร้างเพิ่มเติมห้องเช่าเป็นเงิน ๑๓,๐๐๐ บาทจริง แต่ไม่มีข้อตกลงว่าโจทก์จะต้องชดใช้ให้จำเลย หนี้ซื้อของเชื่อจำเลยไม่มีพยานหลักฐาน รับฟังไม่ได้ พิพากษาให้จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์ ให้ชำระค่าเช่าที่ค้าง ๗๘๐ บาท พร้อมทั้งดอกเบี้ยตามฟ้อง ให้จำเลยชำระค่าเสียหายเดือนละ ๖๐ บาท ค่าเช่านับแต่เดือนพฤษภาคม ๒๕๐๔ จนกว่าจะออกจากห้องพิพาท ให้ยกฟ้องแย้งจำเลย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การเช่าไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือ โจทก์ฟ้องเรียกค่าเช่าจากจำเลยมิได้ ที่จำเลยฟ้องแย้งเรียกค่าก่อสร้างเพิ่มเติมห้องเช่าและค่าซื้อของเชื่อนั้นไม่เกี่ยวกับฟ้องเดิมตามนัยฎีกาที่ ๙๕๖/๒๕๐๒ ไม่จำต้องวินิจฉัยอุทธรณ์จำเลยที่เกี่ยวกับฟ้องแย้ง พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องเฉพาะที่ให้จำเลยชำระค่าเช่าที่ค้างรวมทั้งดอกเบี้ยเสีย ให้ยกอุทธรณ์จำเลย แต่ไม่ตัดสิทธิจำเลยที่จะฟ้องโจทก์เป็นคดีใหม่
จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย และโจทก์ต้องชดใช้ค่าก่อสร้างเพิ่มเติมห้องพิพาทให้จำเลย ตาม ป.พ.พ. มาตรา ๕๔๗
ศาลฎีกาเห็นว่า คำพิพากษาฎีกาที่ ๙๕๖/๒๕๐๒ ที่ศาลอุทธรณ์อ้าง รูปคดีไม่ตรงกับคดีนี้ คดีนั้นศาลฎีกาวินิจฉัยว่าฟ้องแย้งของจำเลยมีเงื่อนไข พิจารณารวมไปกับฟ้องเดิมไม่ได้จึงไม่เป็นฟอ้งแย้งอันควรรับไว้พิจารณา แต่คดีนี้ จำเลยมิได้ให้การต่อสู้ว่าจำเลยมีสิทธิจะอยู่ในห้องพิพาทต่อไป โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยไม่ได้ จำเลยเพียงแต่ฟ้องแย้งขอให้โจทก์ชดใช้เงินค่าก่อสร้างเพิ่มเติมห้องพิพาทให้จำเลย ในเมื่อจำเลยก็ต้องออกจากห้องพิพาทไปตามฟ้องของโจทก์ ฟ้องแย้งของจำเลยจึงไม่มีเงื่อนไขและสามารถพิจารณารวมกับฟ้องเดิมได้ และศาลชั้นต้นก็ได้สั่งรับและพิจารณาจนเสร็จสำนวนแล้ว ศาลฎีกาจึงไม่เห็นพ้องกับคำวินิจฉัยศาลอุทธรณ์ที่ไม่พิจารณาฟ้องอุทธรณ์ของจำเลย ในที่สุดศาลฎีกาเห็นว่า ข้อกฎหมายที่จำเลยยกขึ้นเป็นข้อฎีกาที่โจทก์ต้องชดใช้ค่าก่อสร้างเพิ่มเติมห้องพิพาทให้จำเลยตาม ป.พ.พ. มาตรา ๕๔๗ นั้น มิได้ว่ากล่าวกันมาแต่ศาลชั้นต้น จึงไม่รับวินิจฉัยโดยพิพากษายืน ให้ยกฎีกาจำเลย
