แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยแม้จะมีอักษรโรมันคำว่า “FRUIT” และรูปผลไม้วางรอบกันอยู่เหมือนกันแต่เครื่องหมายการค้าของโจทก์ยังมีอักษรโรมันคำว่า”OFTHELOOM” เป็นส่วนประกอบอีกด้วย เมื่อเรียกขานรวมกันแล้วเป็น 4 คำ หรือ 4 พยางค์ คือ “ฟรุ๊ตออฟเดอะลูม” ส่วนของจำเลยเรียกขานเพียงคำหรือพยางค์เดียวคือ “ฟรุ๊ต”หรือ”ฟรุ๊ตส์”ดังนั้นอักษรโรมันที่เป็นส่วนประกอบเครื่องหมายการค้าของโจทก์และจำเลยจึงแตกต่างกันอย่างชัดเจน บุคคลธรรมดาที่ไม่สามารถอ่านอักษรโรมันก็สามารถเห็นความแตกต่างกันได้ นอกจากนั้นรูปผลไม้ที่เป็นส่วนประกอบของเครื่องหมายการค้าของโจทก์และจำเลยก็ยังต่างกันอีก ทั้งเครื่องหมายการค้าของโจทก์มีคำว่า”FRUITTHELOOM” และของจำเลยมีคำว่า “FRUIT” สำหรับรูปแบบแรก และมีคำว่า “FRUITS” สำหรับรูปแบบที่ 2เป็นส่วนประกอบอีกภาคหนึ่งซึ่งแตกต่างกัน รูปลักษณะของเครื่องหมายการค้าของโจทก์และจำเลยโดยส่วนรวมจึงแตกต่างกันการเรียกขานก็แตกต่างกันด้วย ดังนั้น แม้เครื่องหมายการค้าทั้งสองฝ่ายจะใช้กับสินค้าในจำพวกเดียวกันและมีรายการสินค้าครอบคลุมถึงกันก็ตาม แต่เมื่อเครื่องหมายการค้าของทั้งสองฝ่ายมีความแตกต่างกันโอกาสที่สาธารณชนจะสับสนหลงผิดย่อมเกิดขึ้นได้ยาก เครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยจึงไม่คล้ายกัน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของเครื่องหมายการค้าคำว่า”FRUIT OF THE LOOM” และรูปผลไม้ โดยจดทะเบียนไว้แล้วใช้กับสินค้าในจำพวกที่ 38 รายการสินค้า เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่มเครื่องแต่งกายและสินค้าอื่น ๆ จำเลยได้ลอกเลียนและดัดแปลงเครื่องหมายการค้าของโจทก์แล้วนำไปจดทะเบียนใช้กับสินค้าในจำพวกที่ 38 เช่นเดียวกันของโจทก์ ทำให้สาธารณชนผู้ซื้ออาจสับสนหลงผิดในสินค้า โจทก์ได้คัดค้านการขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจำเลย แต่นายทะเบียนเครื่องหมายการค้ามีคำวินิจฉัยให้ยกคำคัดค้านของโจทก์ ขอให้พิพากษาว่าโจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าดีกว่าเครื่องหมายการค้าของจำเลย ให้จำเลยถอนคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า
จำเลยขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงในเบื้องต้นได้ความว่าเมื่อวันที่ 18 ตุลาคม 2494 โจทก์ได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าอักษรโรมันคำว่า “FRUIT OF THE LOOM” และรูปผลไม้อ่านว่า”ฟรุ๊ตออฟเดอะลูม” ใช้กับสินค้าในจำพวกที่ 38 รายการสินค้าเครื่องนุ่งห่มและแต่งกาย ต่อกองสิทธิบัตรและเครื่องหมายการค้าตามคำขอเลขที่ 17370 ทะเบียนที่ 13022 ส่วนจำเลยเมื่อวันที่8 สิงหาคม 2529 ได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าอักษรโรมันคำว่า”FRUIT” และรูปผลไม้ อ่านว่า “ฟรุ๊ต” สำหรับสินค้าในจำพวกที่ 38รายการสินค้าทั้งจำพวก ตามคำขอเลขที่ 157762 ทะเบียนเลขที่ 107588โจทก์เพิ่งทราบภายหลังจากที่จำเลยได้จดทะเบียนแล้วจึงไม่มีโอกาสได้ยื่นคำคัดค้าน และเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2530 จำเลยได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าอักษรโรมันคำว่า “FRUITS”และรูปผลไม้อ่านว่า “ฟรุ๊ตส” แปลว่าผลไม้หลายผล ตามคำขอเลขที่ (ก) 169716 ต่อกองสิทธิบัตรและเครื่องหมายการค้าโจทก์ยื่นคำคัดค้าน แต่นายทะเบียนเครื่องหมายการค้าเห็นว่าเครื่องหมายการค้าของโจทก์ที่จดทะเบียนไว้กับของจำเลยที่จะนำมาขอจดทะเบียนมีลักษณะไม่คล้ายกัน โจทก์จึงนำมาฟ้องเป็นคดีนี้
พิเคราะห์แล้ว ปัญหาตามที่โจทก์ฎีกามีว่า เครื่องหมายการค้าตามเอกสารหมาย จ.6 และ จ.7 ของจำเลยมีลักษณะคล้ายกับเครื่องหมายการค้าตามเอกสารหมาย จ.3 ของโจทก์ จนถึงนับได้ว่าเป็นการลวงสาธารณชนให้สับสนหลงผิดว่าสินค้าของจำเลยเป็นสินค้าของโจทก์หรือไม่ เห็นว่า เครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยตามเอกสารดังกล่าวแม้จะมีอักษรโรมันคำว่า “FRUIT” และรูปผลไม้วางรอบกันอยู่เหมือนกัน แต่เครื่องหมายการค้าของโจทก์ยังมีอักษรโรมันคำว่า “OF THE LOOM” เป็นส่วนประกอบอีกด้วยเมื่อเรียกขานรวมกันแล้วเป็น 4 คำ หรือ 4 พยางค์ คือ”ฟรุ๊ตออฟเดอะลูม” ส่วนของจำเลยเรียกขานเพียงคำหรือพยางค์เดียวคือ “ฟรุ๊ต” หรือ “ฟรุ๊ตส์” ดังนั้นอักษรโรมันที่เป็นส่วนประกอบเครื่องหมายการค้าของโจทก์และจำเลยจึงแตกต่างกันทั้งจำนวนคำหรือพยางค์อย่างชัดเจน บุคคลธรรมดาที่ไม่สามารถอ่านอักษรโรมันก็สามารถเห็นความแตกต่างกันได้ นอกจากนั้นรูปผลไม้ที่เป็นส่วนประกอบของเครื่องหมายการค้าของโจทก์และจำเลยยังต่างกันกล่าวคือ ของโจทก์เป็นรูปผลไม้โตวางตรงกลางมีผลไม้ลูกเล็กที่เป็นพวงและไม่เป็นพวงวางอยู่สองข้าง และมีใบไม้รองพื้นคล้ายผลไม้ทั้งหมดวางกองอยู่กับพื้น และมีอักษรโรมันคำว่า”FRUIT OF THE LOOM” วางเป็นแนวโค้งอยู่เหนือกองผลไม้ ส่วนรูปผลไม้ที่เป็นส่วนประกอบของเครื่องหมายการค้าของจำเลยทั้ง 2 รูปแบบเป็นรูปส้มผ้าวางหงายมีผลไม้ลูกกลมขนาดเล็กวางข้างบน โดยเฉพาะรูปแบบแรกยังมีเส้นคู่ขนาดโค้งล้อมกองผลไม้ซึ่งมีส่วนปลายด้านล่างโค้งพอประมาณ และมีหยักริ้วส่วนปลายทั้งสองคล้ายริบบิ้นและมีอักษรโรมันคำว่า “FRUIT” อยู่ระหว่างเส้นคู่ขนานด้านล่างรูปลักษณะโดยทั่วไปเหมือนกันผลไม้อยู่ในกระเช้า ส่วนรูปแบบที่ 2มีอักษรโรมันพิมพ์เส้นหนาชัดเจน คำว่า “FRUITS” อยู่ข้างล่างรูปผลไม้ โดยสรุปศาลฎีกาเห็นว่า รูปกองผลไม้ของเครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยแตกต่างกัน อีกทั้งเครื่องหมายการค้าของโจทก์มีคำว่า “FRUIT OF THE LOOM” และของจำเลยมีคำว่า “FRUIT”สำหรับรูปแบบแรก และมีคำว่า “FRUITS” สำหรับรูปแบบที่ 2เป็นส่วนประกอบอีกภาคหนึ่งซึ่งแตกต่างกัน รูปลักษณะของเครื่องหมายการค้าของโจทก์และจำเลยโดยส่วนรวมจึงแตกต่างกันการเรียกขานก็แตกต่างกันด้วย ดังนั้นแม้เครื่องหมายการค้าทั้งสองฝ่ายจะใช้กับสินค้าในจำพวกเดียวกันและมีรายการสินค้าครอบคลุมถึงกันก็ตาม แต่เมื่อเครื่องหมายการค้าของทั้งสองฝ่ายมีความแตกต่างกันโอกาสที่สาธารณชนจะสับสนหลงผิดย่อมเกิดขึ้นได้ยากดังนั้น ที่ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยว่า เครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยไม่คล้ายกันและพิพากษายกฟ้องโจทก์มานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
