แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยทั้งสามเข้าไปปล้นทำร้ายเจ้าทรัพย์ ต่อมาเจ้าทรัพย์ตาย เนื่องจากบาดแผลที่ถูกทำร้ายเป็นบาดทะยัก จำเลทั้งสามมีความผิดตามมาตรา 301 ตอนท้าย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกสมคบกันมีไม้และขวานเป็นสาตราวุทธกระทำการปล้นทรัพย์ของนายฉ่องเซ่ง แซ่ตัน นางหีด แซ่ตัน และนายเห้ง หลีสกุล และได้ทำร้ายร่างกายนายฉ่องเซ่ง นางหีด และนายเท้ง เจ้าทรัพย์มีบาดเจ็บสาหัสและไม่สาหัสหลายแห่ง โดยจำเลยมีเจตนาจะฆ่านายฉ่องเซ่งให้ถึงแก่ความตาย นายฉ่องเซ่งได้ถึงแก่ความตาย เพราะพิษบาดแผลนั้น ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญามาตรา ๓๐๑, ๒๕๐, ๒๕๖, ๒๕๔, ๖๓, ๗๒ พ.ร.บ.แก้ไข้เพิ่มเติมกฎหมายลัษณะอาญา พ.ศ. ๒๔๗๗ (ฉะบับที่ ๔) มาตรา ๗
จำเลยทั้งสามให้การปฎิเสธ ต่อสู้อ้างฐานที่อยู่และว่านายฉ่องเซ่งไม่ได้ตายเพราะพิษบาดแผลที่ถูกทำร้าย
ศาลจังหวัดตะกั่วป่า พิพากษาว่า จำเลยทั้งสามคนมีความผิดตามมาตรา ๓๐๑ ตอนท้ายให้วางโทษจำเลยทั้งสามไว้ตลอดชีวิต
ศาลอุทธรณ์พิพากาายืน
จำเลยทั้งสามฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยทั้งสามสมคบกันปล้นและทำร้ายเจ้าทรัพย์จริง ที่จำเลยคัดค้ายว่าการตายของนายฉ่องเซ่ง เกิดจากบาดทะยัก ไม่ควรลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๐ นั้น เห็นว่าศาลล่างทั้งสองวางมาตรา ๓๐๑ ตอนท้ายไม่ใช่มาตรา ๒๕๐ ตามที่จำเลยเข้าใจ และการตายของนายฉ่องเซ่ง แม้จะตายโดยพิษบาดทะยักก็เนื่องจากบาดแผลที่จำเลยถูกทำร้าย ได้ชื่อว่าจำเลยทำเขาให้ถึงตายตามมาตรา ๓๐๑ ตอนท้าย จึงพิพากษายืน
