แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของที่ดินริมแม้น้ำ มีสิทธิที่จะห้ามไม่ให้ผู้ใดทำการกีดขวางน่าที่ดินของตนได้ ซื้อขายที่ดินทั้งหมดแม้จะระบุเขตต์ผิดไป ผู้ซื้อก็ได้ที่ทั้งหมด ถ้าปรากฎว่ามีที่มากขึ้น ประมวลแพ่ง ม.132-456-714 ซื้อขายหรือจำนองทีดินทำหนังสือกันเองจะนำมาใช้ยันแก้เจ้าของที่ดินไม่ได้เพ่งเล่งถึงเจตนาอันแท้จริงยิ่งกว่าตัวอักษร
ย่อยาว
ได้ความว่าที่พิพาทนี้เดิมเป็นของนายเพ็ด นางเล็กถูกยึดมาขายทอดตลาดในคดีแดงที่ ๙๗ พ.ศ.๒๔๖๙ โจทก์ได้ให้เงินนายเพ็ดมารับซื้อเลหลังไว้ ในระหว่างที่ยังไม่ได้ทำการซื้อขายกัน โจทก์ได้เร่งจะเอาเงินจากนายเพ็ด ๆ จึงทำหนังสือต่ออำเภอขายที่ให้โจทก์อีกต่อหนึ่ง แต่เวลานั้นน้ำมากไม่สามารถจะรังวัดในน้ำได้ จึงจดไว้ว่าด้านเหนือติดแม้น้ำนครนายกยาว ๑ เส้น ๒ วา แลด้านใต้ด้านตะวันออกด้านตะวันตกก็รังวัดไปจดที่ของผู้มีชื่อใกล้เคียง ต่อมาน่าแล้งน้ำลดปรากฎว่ายังมีเนื้อที่ต่ออกไปจนถึงแม่น้ำอีกสัก ๑๓-๑๔ วา จำเลยได้เอาแพ ๓ หลังมาจอดหน้าที่ดินรายนี้ โจทก์จึงฟ้องขับไล่
ศาลเดิมตัดสินว่าที่นี้อยู่นอกสัญญาซื้อขาย ซึ่งปรากฎว่าเนื้อที่กว้างยาวเป็นจำนวนแน่นอนอยู่แล้ว จึงให้ยกฟ้องโจทก์เสีย
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า ที่ดินที่ซื้อขายกับที่พิพาทนี้เป็นแปลงเดียวกัน เมื่อเจ้าพนักงานไปยึดขายทอดตลาดหรือเมื่อนายเพ็ดขายให้แก่โจทก์เป็นที่เข้าใจกันว่า ที่รายนี้ตลอดไปถึงริมแม่น้ำ และนายเพ็ดนางเล็กก็มิได้คัดค้านว่าที่ตอนริมแม่น้ำเป็นของตนอีกแปลงหนึ่ง เจ้าพนักงานจึงมิได้จดว่าที่ด้านนั้นติดที่นายเพ็ดนางเล็กฉะนั้นข้อที่จำเลยว่าได้ซื้อหรือรับจำนองไว้จากนายเพ็ดนางเล็กโดยทำสัญญากันเองนั้นใช้ไม่ได้และไม่เป็นเหตุจะยกมาหักล้างสิทธิของ โจทก์ได้ให้ขับไล่จำเลยถอยแพไปจากหน้าที่ดินของโจทก์
