แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2477 มาตรา 10 ซึ่งใช้ในขณะโจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดบัญญัติว่า ‘เมื่อรถเดินสวนกันให้หลีกด้านซ้าย และเมื่อขึ้นหน้ารถคันอื่นให้ขึ้นด้านขวา’ การที่จำเลยขับรถล้ำกึ่งกลางถนนออกไปประมาณ 10 เซ็นติเมตรขณะที่รถอีกคันหนึ่งแล่นสวนมา ไม่เป็นความผิดตามกฎหมายมาตรานี้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขับรถล้ำแนวกึ่งกลางถนนไปทางขวาทั้ง ๆถนนตรงนั้นไม่มีสิ่งกีดขวางให้จำเป็นต้องทำเช่นนั้น รถจำเลยจึงชนกับรถที่แล่นสวนมา ฯลฯ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติจราจรทางบกพ.ศ. 2477 มาตรา 10 ฯลฯ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง พิพากษากลับ
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าขณะเกิดเหตุจำเลยขับรถล้ำกึ่งกลางทางไปประมาณ 10 เซ็นติเมตร แล้ววินิจฉัยว่ากฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะที่โจทก์หาว่าจำเลยทำผิด คือพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2477มาตรา 10 มีบทบัญญัติมีความเพียงว่า “เมื่อรถเดินสวนกันให้หลีกด้านซ้าย” กฎหมายพึ่งบัญญัติภายหลังเกิดเหตุ คือพระราชบัญญัติจราจรทางบก (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2508 มาตรา 4 ยกเลิกมาตรา 10ข้างต้นและบัญญัติว่า เมื่อรถเดินสวนกันให้หลีกด้านซ้าย โดยให้ถือกึ่งกลางของทางที่ทำไว้สำหรับให้รถเดินเป็นหลัก ฯลฯ” ฉะนั้นการที่จำเลยขับรถล้ำแนวกึ่งกลางถนนออกมาด้านขวาจึงไม่เป็นความผิดเพราะกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะจำเลยกระทำไม่ได้บัญญัติว่าการกระทำนั้นเป็นความผิด
พิพากษากลับ
