แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์เป็นลูกจ้างรายเดือนของจำเลยย่อมมีสิทธิได้รับค่าจ้างเป็นเดือน เมื่อไม่มีข้อตกลงหรือระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานให้สิทธิแก่จำเลยผู้เป็นนายจ้างมีสิทธิหักค่าจ้างในวันที่โจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างไม่มาทำงานหรือขาดงานโดยโจทก์ไม่ตกลงยินยอมด้วยได้ ดังนั้น แม้โจทก์ขาดงานและทำงานไม่ครบเวลาในเดือนมีนาคมและเมษายน 2540 ก็ตาม ก็มิใช่กรณีตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 5 และ 421จำเลยย่อมไม่มีสิทธิหักค่าจ้างในวันที่โจทก์ขาดงานโดยมิชอบนั้นได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นลูกจ้างจำเลยตำแหน่งรังสีแพทย์ได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ 80,000 บาท จำเลยค้างค่าจ้างของเดือนมีนาคมและเมษายน 2540 จำนวน 160,000 บาทโจทก์ทวงถามแล้วแต่จำเลยเพิกเฉย ขอให้บังคับจำเลยชำระค่าจ้างค้างจ่ายจำนวน 160,000 บาท แก่โจทก์
จำเลยให้การและฟ้องแย้ง ขอให้ยกฟ้องและบังคับโจทก์ชำระเงินจำนวน 150,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 30 เมษายน 2540 จนกว่าจะชำระเสร็จแก่จำเลย
โจทก์ไม่ยื่นคำให้การแก้ฟ้องแย้งก่อนวันเวลาที่ศาลแรงงานกลางนัดให้มาศาล และศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับ
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าจ้างค้างจ่ายจำนวน 151,500 บาท แก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ที่จำเลยอุทธรณ์ว่าศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า การกระทำของโจทก์เป็นการขาดงานกับละทิ้งหน้าที่และผิดสัญญาจ้างแรงงานไปพร้อมกันและสัญญาจ้างแรงงานเป็นสัญญาต่างตอบแทนระหว่างนายจ้างกับลูกจ้าง ดังนั้น เมื่อโจทก์ขาดงานและละทิ้งหน้าที่โจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับค่าจ้างตอบแทนในวันที่ขาดงานและละทิ้งหน้าที่ แม้จำเลยจะไม่ได้แสดงกฎ ระเบียบ ข้อบังคับที่ให้สิทธิแก่จำเลยโดยตรงในการปรับลดค่าจ้าง หรือโจทก์ไม่ได้ตกลงยินยอมให้ลดเงินเดือนด้วยก็ตาม แต่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 5 บัญญัติว่า ในการใช้สิทธิแห่งตนก็ดี ในการชำระหนี้ก็ดี ท่านว่าบุคคลทุกคนต้องกระทำโดยสุจริต และมาตรา 421 บัญญัติว่า การใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดเสียหายแก่บุคคลอื่นนั้น ท่านว่าเป็นการอันมิชอบด้วยกฎหมาย เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าในเดือนมีนาคมและเมษายน 2540 โจทก์ขาดงานบางช่วงกับละทิ้งหน้าที่และผิดสัญญาจ้างแรงงานดังกล่าวแล้ว จำเลยย่อมเกิดสิทธิที่จะหักค่าจ้างในวันที่โจทก์ขาดงานโดยมิชอบได้นั้น เห็นว่าโจทก์เป็นลูกจ้างรายเดือนของจำเลยย่อมมีสิทธิได้รับค่าจ้างเป็นเดือน ข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่ามีข้อตกลงหรือระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานให้สิทธิแก่จำเลยผู้เป็นนายจ้างมีสิทธิหักค่าจ้างในวันที่โจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างไม่มาทำงานหรือขาดงานโดยโจทก์ไม่ตกลงยินยอมด้วยได้ ดังนั้น แม้จะฟังได้ว่าโจทก์ขาดงานและทำงานไม่ครบเวลาในเดือนมีนาคมและเมษายน 2540ก็ตาม จำเลยก็ไม่มีสิทธิลดเงินเดือนของโจทก์
พิพากษายืน
