แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การใช้สิทธิก็ดีชำระหนี้ก็ดี ต้องทำโดยสุจริต สมยอมกันก่อหนี้สินขึ้นเพื่อฉ้อผู้อื่น สิทธิของเจ้าหนี้ที่บริสุทธิ์
ย่อยาว
เรื่องนี้ เดิมจำเลยกู้เงินผู้ร้องไป ๑๖๘๐ บาท เอาโฉนดที่ ๘๙๑ ให้ยึดไว้เปนประกัน ต่อมาผู้ร้องฟ้องเรียกเงินรายนี้ ศาลตัดสินให้จำเลยใช้ คดีถึงที่สุดแล้ว แต่จำเลยยังหาใช้ไม่ กลับไปสมยอมให้โจทก์ฟ้องเรียกหนี้สิน (จากจำเลย) ขึ้นอีกสำนวนหนึ่ง แล้วยอมความโจทก์ได้นำยึดที่ดินโฉนดที่ ๘๙๑ เพื่อเอาขายใช้หนี้โจทก์ ผู้ร้องจึงร้องคัดค้านว่า หนี้สินระหว่างโจทก์กับจำเลยนั้นทำขึ้นโดยสมยอมเพื่อฉ้อผู้ร้อง โจทก์ไม่ควรได้รับใช้หนี้รายนี้จากจำเลย
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างทั้งสองว่า ผู้ร้องเปนเจ้าหนี้ของจำเลยโดยบริสุทธิ์ โจทก์นั้นทำหนี้ขั้นโดยสมยอมเพื่อกันผู้ร้องไม่ให้ยึดทรัพย์รายนี้ เพราะฉะนั้นผู้ร้องจึงมีสิทธิที่จะยึดที่รายนี้ออกขายทอดตลาดเอาเงินใช้หนี้เหลือเท่าไรโจทก์จึงจะขอยึดต่อไปได้ตามกระบวนความ
