แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บริษัท ด. เป็นผู้ทำสัญญาจ้างโจทก์ทำงานเป็นลูกจ้างตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด ทำหน้าที่ลูกค้ามาพักที่โรงแรม ท. การสมัครงานและการทำงานของโจทก์มิได้เกี่ยวข้องกับจำเลย และจำเลยไม่มีอำนาจบังคับบัญชาในการทำงานของโจทก์ ทั้งงานที่โจทก์รับจ้างบริษัท ด. ทำในตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดซึ่งมีหน้าที่หาลูกค้ามาพักที่โรงแรม ท. ก็ไม่ใช่งานของจำเลย เพราะจำเลยประกอบกิจการจำหน่ายเฟอร์นิเจอร์ ประกอบกับโจทก์เคยฟ้องบริษัทด.เป็นจำเลยต่อศาลแรงงานว่าโจทก์เป็นลูกจ้างของบริษัทดังกล่าวในตำแหน่งเดียวกันกับในคดีนี้ขอให้จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าจ้างค้างจ่าย และค่าชดเชยแก่โจทก์คู่ความทั้งสองฝ่ายตกลงทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันและศาลพิพากษาตามยอมคดีถึงที่สุดแล้ว จึงเห็นได้ว่าโจทก์ไม่ได้มีนิติสัมพันธ์กับจำเลยตามสัญญาจ้างแรงงานจำเลยจึงไม่ใช่นายจ้างของโจทก์ แม้จำเลยได้จ่ายเงินค่าจ้างบางส่วนและออกใบรับเงินในนามจำเลยให้แก่โจทก์ตามคำขอของบริษัทด.ก็ตาม ก็ไม่ทำให้จำเลยกลายเป็นนายจ้างของโจทก์ไปได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าจ้าง 1,850 บาท สินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า 36,383 บาท และค่าชดเชย 55,500 บาท แก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่ได้เป็นลูกจ้างจำเลย จึงไม่มีสิทธิเรียกร้องใด ๆ จากจำเลยขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานวินิจฉัยว่า จำเลยไม่ได้เป็นนายจ้างของโจทก์ถึงแม้ว่าการจ่ายค่าจ้างให้โจทก์ บริษัทเดอะทองธารา 94 จำกัด จะให้จำเลยจ่ายค่าจ้างบางส่วนและออกใบรับเงินในนามจำเลย ก็ไม่ทำให้จำเลยมีฐานะเป็นนายจ้างโจทก์ โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องบังคับให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าจ้างค้างจ่าย และค่าชดเชย พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ที่โจทก์อุทธรณ์ว่า ค่าจ้างหมายความว่า เงินที่นายจ้างจ่ายแก่ลูกจ้างเป็นการตอบแทนการทำงานเมื่อฟังได้ว่าเงินที่โจทก์รับเป็นค่าจ้างและจำเลยเป็นผู้จ่ายค่าจ้าง จำเลยจึงเป็นนายจ้างโจทก์นั้นเห็นว่า ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า บริษัทเดอะทองธารา 94 จำกัดเป็นผู้ทำสัญญาจ้างโจทก์ทำงานเป็นลูกจ้างตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด ทำหน้าที่หาลูกค้ามาพักที่โรงแรมทองธารา ตามสัญญาว่าจ้างการทำงานเอกสารหมาย ล.3 โดยการสมัครงานและการทำงานของโจทก์มิได้เกี่ยวข้องกับจำเลย และจำเลยไม่อำนาจบังคับบัญชาในการทำงานของโจทก์ ทั้งงานที่โจทก์รับจ้างบริษัทเดอะทองธารา 94 จำกัด ทำในตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดซึ่งมีหน้าที่หาลูกค้ามาพักที่โรงแรมทองธาราก็ไม่ใช่งานของจำเลยเพราะจำเลยประกอบกิจการจำหน่ายเฟอร์นิเจอร์ประกอบกับโจทก์เคยฟ้องบริษัทเดอะทองธารา 94 จำกัด เป็นจำเลยในคดีหมายเลขแดงที่ 6958/2540 ของศาลแรงงานกลางว่า โจทก์เป็นลูกจ้างของบริษัทดังกล่าวในตำแหน่งเดียวกันกับในคดีนี้ ขอให้จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าค่าจ้างค้างจ่ายและค่าชดเชยแก่โจทก์ คู่ความทั้งสองฝ่ายตกลงทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันและศาลพิพากษาตามยอม คดีถึงที่สุดแล้ว จึงเห็นว่าโจทก์ไม่ได้มีนิติสัมพันธ์กับจำเลยตามสัญญาจ้างแรงงานแต่อย่างใด จำเลยไม่ใช่นายจ้างของโจทก์ ดังนั้นแม้ข้อเท็จจริงจะได้ความตามที่ศาลแรงงานกลางฟังมาว่าจำเลยจ่ายเงินค่าจ้างบางส่วนและออกใบรับเงินในนามจำเลยให้แก่โจทก์ตามคำขอของบริษัทเดอทองธารา 94 จำกัด ก็ไม่ทำให้ จำเลยกลายเป็นนายจ้างของโจทก์ไปได้
พิพากษายืน
