แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้ฎีกาส่วนใหญ่เป็นการคัดลอกข้อความตามที่เคยกล่าวไว้ในอุทธรณ์ แต่เนื่องจากศาลอุทธรณ์ภาค 8 วินิจฉัยให้เหตุผลในปัญหาที่ฎีกาในข้อนี้อย่างเดียวกับคำวินิจฉัยศาลชั้นต้น ฎีกาในส่วนนี้จึงถือว่าได้โต้แย้งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 8 ด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองและบริวารรื้อถอนทรัพย์สินออกจากที่ดินของโจทก์และส่งมอบที่ดินคืนโจทก์ในสภาพเรียบร้อย ห้ามไม่ให้จำเลยทั้งสองและบริวารเข้าเกี่ยวข้องกับที่ดินของโจทก์อีก กับให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าขาดประโยชน์ให้แก่โจทก์เป็นเงินเดือนละ 5,000 บาท นับตั้งแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยทั้งสองและบริวารจะรื้อถอนทรัพย์สินออกจากที่ดินของโจทก์
จำเลยทั้งสองให้การขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ให้โจทก์ใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนจำเลยทั้งสอง โดยกำหนดค่าทนายความ 10,000 บาท
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 8 พิพากษายืน ให้โจทก์ใช้ค่าทนายความชั้นอุทธรณ์จำนวน 2,000 บาท แทนจำเลยทั้งสอง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามฎีกาโจทก์คงมีเพียงว่า ที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์หรือไม่ โจทก์ฎีกาในปัญหานี้โดยฎีกาส่วนใหญ่เป็นการคัดลอกข้อความตามที่เคยกล่าวไว้ในอุทธรณ์ แต่เนื่องจากศาลอุทธรณ์ภาค 8 วินิจฉัยให้เหตุผลในปัญหาข้อนี้อย่างเดียวกับคำวินิจฉัยศาลชั้นต้น ฎีกาของโจทก์ในส่วนนี้จึงถือว่าได้โต้แย้งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 8 ด้วย ศาลฎีการับวินิจฉัยให้
ข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์ ไม่จำต้องวินิจฉัยปัญหาเรื่องค่าเสียหายต่อไป ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 8 พิพากษามานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาให้เป็นพับ.
