แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องว่าเมื่อ 2487 จำเลยรับมอบไม้ของผู้เสียหาย ให้รักษาไว้ต่อมาวันใดเวลาใดไม่ปรากฏ ใน พ.ศ.2492ผู้เสียหายได้รับไม้คืนไปทั้งจำเลยคงรับมอบหมายให้รักษาไว้ต่อไปอีก 2 ท่อนตั้งแต่จำเลยรับมอบหมายไม้สองท่อนไว้ถึง 28 สิงหาคม 2494 เวลาใดไม่ปรากฏจำเลยบังอาจเอาไม้สักทั้ง 2 ท่อนนั้นไว้เป็นประโยชน์ของจำเลยเองฯลฯ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 314ฯลฯ ดังนี้ไม่เคลือบคลุม
ย่อยาว
โจทก์หาว่า พ.ศ. 2487 จำเลยได้รับมอบหมายไม้สักของนายยกบ้วนไว้ โดยรับจ้างดูแลรักษารวม 25 ท่อน ต่อมาวันเวลาใดไม่ปรากฏใน พ.ศ. 2492 นายยกบ้วน ได้นำไม้สักไปจากจำเลย 23 ท่อนจำเลยคงรับมอบหมายให้รักษาไว้ต่อไปอีก 2 ท่อน ตั้งแต่จำเลยรับมอบหมายไม้ 2 ท่อน ถึงวันที่ 28 สิงหาคม 2494 เวลาใดไม่ปรากฏจำเลยบังอาจเอาไม้สักทั้ง 2 ท่อนนั้นไว้เป็นประโยชน์ของจำเลยเสียเองขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 314 ให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาไม้ 3,900 บาท
จำเลยให้การว่า ไม่ได้กระทำผิดดังโจทก์ฟ้อง และตัดฟ้องว่าฟ้องเคลือบคลุมไม่ระบุวันเวลาที่จำเลยได้รับมอบทรัพย์ให้ชัดเจนทำให้จำเลยไม่สามารถทราบได้ว่า ผู้เสียหายมอบให้จำเลยดูแลรักษาเมื่อไร
ศาลชั้นต้นพิจารณาเห็นว่าฟ้องโจทก์ไม่เคลือบคลุม และจำเลยได้ยักยอกไม้สัก 2 ท่อนของนายยกบ้วนไปจริงตามฟ้อง พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 314 ให้จำคุก 6 เดือนให้จำเลยคืนไม้สัก 2 ท่อน หรือใช้ราคาเป็นเงิน 3,900 บาทแก่เจ้าทรัพย์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่ารับเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาตรวจประชุมปรึกษาเห็นว่าฎีกาจำเลยมีข้อกฎหมายว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่เท่านั้น ฟ้องของโจทก์ในคดีนี้ได้กล่าวข้อความเกี่ยวกับเวลาที่จำเลยกระทำผิด โจทก์ได้บรรยายฟ้องเท่าที่ปรากฏและจำเลยพอเข้าใจได้ดีแล้ว จำเลยอ้างตัวเองเบิกความเป็นพยานก็เบิกความต่อสู้คดีว่าจำเลยได้รับฝากไม้สักจากนายยกบ้วน 25 ท่อน เมื่อประมาณ 10 ปี มาแล้ว นายยกบ้วนได้รับคืนไปหมดแล้ว ดังนี้แสดงว่า จำเลยไม่ได้หลงข้อต่อสู้แต่อย่างไรเลย ฟ้องของโจทก์ไม่เคลือบคลุม เป็นฟ้องที่ชอบด้วยกฎหมาย ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้นพร้อมกันพิพากษายืน
