แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การพิจารณาคดีส่วนแพ่งซึ่งคู่ความได้ว่ากล่าวเป็นทางอาชญากันแล้ว ศาลต้องฟังข้อเท็จจริงจากคำพิพากษาในคดีอาชญาแต่หลักนี้ไม่ใช้บังคับสำหรับผู้ที่มิได้เป็นคู่ความในคดีอาชญาด้วย อ้างฎีกาที่ 1056-1057 พ.ศ.2472 ค่าเสียหายไกลกว่าเหตุค่าใช้จ่ายที่โจทก์ต้องเสียไปในการฟ้องร้องคดีอาชญา นั้นจำเลยในคดีอาชญาไม่ต้องรับผิดชดให้เมื่อศาลสูงเห็นว่าศาลล่างงดสืบพะยานของคู่ความไม่ถูกต้องแล้ว ก็ต้องให้ศาลล่างสืบพะยานต่อไปแล้วพิพากษาใหม่ตามรูปความ ค่าธรรมเนียม
ย่อยาว
ดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 ใช้ให้จำเลยที่ 2 รื้อรั้วของโจทก์ จนได้ศาลได้พิพากษาปรับจำเลยที่ 2 ไปแล้วปรากฎในคดีอาชญาเลขแดงที่ 215/2476 ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย กล่าวคือค่ารื้อรั้ว ค่าทำแผนที่ ค่าป่วยการแลค่าพาหนะ ค่าเสียเวลาโจทก์แลค่าทนายความรวมเป็นเงิน 378 บาท จึงขอให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย
จำเลยที่ 1 ให้การรับว่าได้ใช้ให้จำเลยที่ 2 รื้อรั้วของโจทก์จริง แต่ต่อสู้ว่าโจทก์ล้อมรั้วรุกี่จำเลย แลคัดค้านว่าโจทก์ไม่ได้ฟ้องจำเลยในเรื่องก่อน จำเลยไม่ต้องรับผิดในคดีนี้
ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยร่วมกันรับผิดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ 320 บาท
ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำเลยที่ 2 รับผิดใช้ค่าเสียหายฉะเพาะค่ารื้อรั้วเป็นเงิน 1 บาท 50 สตางค์ ส่วนจำเลยที่ 1 ไม่ต้องรับผิดแลถ้าโจทก์ติดใจว่ากล่าวเอาด่าเสียหายจากจำเลยที่ 1 ก็ให้สืบพะยานจำเลยที่ 1 ต่อไปแล้วพิพากษาใหม่ฉะเพาะข้อนี้
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ 1 ไม่ได้เป็นคู่ความในคดีอาชญา ไม่มีโอกาศโต้เถียงแลคัดค้านในคดีอาชญานั้นเลยคำพิพากษาในคดีอาชญาไม่ผูกพันจำเลยที่ 1 คดีระวางโจทก์กับจำเลยที่ 1 จึงต้องพิพากษากันในคดีนี้ต่อไป แต่ศาลเดิมงดสืบพะยานจำเลยที่ 1 เสีย จึงให้ศาลเดิมสืบพะยานจำเลยที่ 1 ต่อไปแล้วพิพากษาใหม่ตามรูปความ
สำหรับจำเลยที่ 2 นั้น ตามกฎหมายลักษณอาชญา ม.90 ศาลต้องฟังข้อเท็จจริงตามคำพิพากษาในคดีอาชญาเลขแดงที่ 215/2476 ว่าจำเลยบังอาจรื้อรั้วของโจทก์เสียหายโดยไม่มีอำานาจอันชอบด้วยกฎหมาย จำเลยที่ 2 ต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายในการรื้อรั้วแก่โจทก์
ส่วนค่าใช้าจ่ายที่โจทก์ต้องเสียไปในการฟ้องร้องคดีอาชญานั้น ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยมิได้ทำละเมิดให้เป็นผลบังเกิดขึ้นโดยตรงโจทก์จัดทำขึ้นเองซึ่งเป็นการห่างไกลกัน จำเลยไม่ต้องรับผิด จึงพิพากษาให้จำเลยที่ 2 รับผิดใช้ค่ารื้อรั้ว 1 บาท 50 สตางค์ ตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ส่วนค่าธรรมเนียมสำหรับจำเลยที่ 2 ที่โจทก์ฎีกาขึ้นมานั้น ศาลฎีกาไม่เห็นมีเหตุอันสมควรที่จะแก้
