แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขายบุหรี่ซิกาแรตเกินราคา แต่ไม่ได้ระบุในฟ้องว่า จำเลยเป็น “ผู้ทำการจำหน่ายยาสูบ” ตามพระราชบัญญัติยาสูบ 2486 มาตรา 19 ดังนี้ ต้องยกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจขายบุหรี่ซิกาแรตตราแมวให้แก่ผู้ซื้อไป ๓ มวนราคา ๕๐ สตางค์เกินราคาที่อธิบดีกรมสรรพสามิตต์ได้กำหนดให้ขายปลีกของละ (๒๐ มวน) ๖๐ สตางค์ ๓ มวนราคา ๔ สตางค์นั้นไป ๔๑ สตางค์ ขอให้ลงโทษ
จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโจทก์
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาว่า จำเลยขายบุหรี่ย่อมได้ชื่อว่าจำเลยได้ทำการค่าแล้ว จำเลยต้องมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ.๒๔๘๖ มาตรา ๑๙
ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องว่า จำเลยเป็น “ผู้ทำการจำหน่ายยาสูบ” การกล่าวว่าจำเลยขายยาสูบไป ๓ มวน จะให้ตีความว่า จำเลยเป็น “ผู้ทำการจำหน่ายยาสูบ” ตามความในกฎหมายนั้นฟังไม่ได้ พิพากษายืนตามศาลล่าง ให้ยกฟ้องโจทก์
