แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อความโฆษณาที่เป็นหมิ่นประมาท
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยที่ ๑ เป็นผู้จัดการจำเลยที่ ๒ เป็นเจ้าของโรงพิมพ์ได้พิมพ์ประกาศโฆษณาฉะบับหนึ่งมีความว่า “ชายผู้นี้อ้างตนและอ้างอำนาจในทางอ้อม เพื่อให้ผู้อื่นช่วยเหลือ ข้าราชการโดยมากต่างกลัวจำต้องหันเข้าช่วย ฯลฯ ลอบเนติบัญฑิตได้ก็เป็นรุ่นสุดท้าย ซึ่งเขาจะโละเลิกไม่มีการสอบกันอีก สอบแข่งขันคัดเลือกไปดูงานต่างประเทศ สอบไม่ได้ กลับไปฟ้องหาว่าผู้สอบได้ ๒ คนนั้นมีคุณสมบัติไม่ถูกต้องตามข้อกำหนดตนสอบไม่ได้แล้วกลับมีนิสสัยขี้แพ้ชวนตีอีก ฯลฯ นโยบายของชายผู้นี้มีอยู่ว่า ไปเอาโครงการที่รัฐบาลจะทำมาอ้างว่าเป็นนโยบายของตน ฯลฯ ไม่เคยแสดงความสามารถเลย ลักแต่ว่าเคยทำราชการมาหลายหน้าที่เท่านั้น ฯลฯ ไม่ได้มุ่งเป็นผู้แทนราษฎรจริง ๆ ไม่ได้มุ่งเป็นปากเสียงของราษฎร เขามายืมมือราษฎรเพื่อตั้งเก้าอี้ให้เขาต่างหาก ฯลฯ เขาเห็นแก่ตัวของเขาเอง ฯลฯ ชายคนนี้เขาได้เป็นผู้แทนราษฎรเขาจะไม่พูดกับราษฎรเลย ” ข้อความที่พิมพ์นี้เป็นข้อความกล่าวถึงนายประเสริฐธารีสวัสดิ์ซึ่งสมัครเป็นผู้แทนราษฎร
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อความที่โฆษณาเป็นการใส่ความอาจเป็นเหตุให้นายประเสริฐเสียชื่อเสียง หรือเป็นเหตุให้คนทั้งหลายดูหมิ่นเกลียดชังได้ เช่นข้อความที่ว่า “อ้างตนอ้างอำนาจโดยทางอ้อม เพื่อให้ผู้อื่นช่วยเหลือข้าราชการโดยมากต่างกลัวจำต้องช่วยฯลฯ” ซึ่งเป็นข้อความเสียดสีใส่ความ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ม.๒๘๒ ยืนตามศาลอุทธรณ์
