แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กำนันไช้ไห้ราสดรคุมตัวผู้ต้องหาไปส่งสถานีตำหรวดย่อมถือว่าหยู่ไนระหว่างควบคุมพายได้อำนาด+นัน เมื่อจำเลยมีเจตนาที่จะช่วยเหลือผู้กะทำผิดไห้หลบหนีจากที่คุมขังเช่นนี้ ย่อมมีความผิดตามม.165
ย่อยาว
ข้อเท็ดจิงได้ความว่า กำนันได้จับกุมนายเฉิน นายบุญเรื่องต้องหาว่าลักโค และได้ไช้ไห้นายทองวัน นายฟ้อ นายสุดคุมตัวนายเวินนายบุญไปส่งสถานีตำหรวดเมื่อมาถึงบ้าน+ พบจำเลยกับพวกยืนหยู่ริมทางจำเลยได้เรียกนายเวินไห้ไปหา ทันไดนั้นนายเวินนายบุญวิ่งไปที่จำเลยแล้วพากันวิ่งหนีไป นายทองวันกับพวกวิ่งไล่ตาม จำเลยหยุดชักมีดทำท่าเตรียมจะทำร้ายและพูดขู่นายทองวันกับพวกกลัวจึงไม่กล้าตามไป พากันกลับมาแจ้งต่อกำนัน
สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์ฟังข้อเท็ดจิงต่างกัน แต่คงพิพากสายกฟ้องโจทปล่อยจำเลยไป
โจทดีกา สาลดีกาตัดสินว่าการที่กำนันไห้นายทองวันกับพวกคุมตัวนายเวินนายบุญไปส่งสถานีตำหรวดนั้น มิไช่เปนการปล่อยไห้พ้นไปจากการคุมขัง ยังถือว่าหยู่ไนระหว่างคุมขังพายไต้อำนาดของกำนัน นายทองวันกับพวกเปนเพียงเครื่องมือของกำนันซึ่งไช้ไนการควบคุม และการกะทำของจำเลยต้องเปนผิดตามมาตรา ๑๘๕ ไม่ไช่มาตรา ๑๖๖ เพราะจำเลยขู่เข็นว่าจะทำร้ายเมื่อพายหลังจากเวลาที่นายเวินนายบุญได้หนีไปจากที่คุมขังแล้ว จึงพิพากสากลับไห้จำคุกจำเลย ๑ ปีตามมาตรา ๑๖๕,๗๒
