แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
รับของโจร
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยเปนคนร้ายลักกระบือของนายกูนีไป ๒ ตัวแลรับค่าไถ่จากเจ้าทรัพย์เปนเงิน ๑๐๐ บาท ขอให้ลงโทษตามบท ๒๙๓ – ๒๙๔ แล ๓๒๑
ทางพิจารณาได้ความว่า มีผู้ร้ายลักกระบือของนายกูนีไปจริง แต่ไม่มีพยานเห็นในตอนที่ผู้ร้ายลักกระบือ เมื่อผู้ร้ายลักกระบือไปได้ ๒ วัน นายบางจำเลยได้บอกแก่เจ้าทรัพย์ว่ากระบือนั้นตกอยู่ที่บ้านชักโคร่แลเขาจะเอาค่าไถ่ ๑๒๐ บาท เจ้าทรัพย์ต่อ ๑๐๐ บาทนายบางกลับไปแล้วกลับมาบอกตกลง แลนายบางได้นัดให้เจ้าทรัพย์กับพวกไปคอยที่ชายทุ่งริมป่าบ้านชักโคร่ แล้วนายบางก็พานายแถมจำเลยออกมาจากป่ามาหาเจ้าทรัพย์ ๆ จึงนับเงินให้นายบางนายแถมแต่นายบางไม่รับ แลขอให้เจ้าทรัพย์เข้าไปในป่าคนเดียว ส่วนพวกเจ้าทรัพย์ให้คอยอยู่ข้างนอก เจ้าทรัพย์ก็ไปจับจำเลยแลนับธนบัตร์ให้จำเลย ๑๐๐ บาทแลนายแถมบอกว่าเดี๋ยวกระบือจะออกมา พอจำเลยทั้ง ๒ ไปแล้วสักครู่ ๑ กระบือ ๒ ตัวก็ออกมา ได้ความดังนี้
ฎีกาตัดสินว่า จำเลยทั้ง ๒ คนมีความผิดฐานรับของโจรตามบท ๓๒๑ ให้จำคุกคนละ ๑ ปี กับให้ช่วยกันใช้ทรัพย์ให้แก่เจ้าทรัพย์
