แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยจับเจ้าทุกข์แลเนื้อสุกรของกลางไปโดยหาว่าฆ่าสุกรโดยมิได้รับอนุญาตเจ้าทุกข์ก็ยินยอมโดยดีแล้วจำเลยเอาสุกรไปกินเสียเอง มีผิดฐานยักยอก ตาม ม.314 วิธีพิจารณาอาญา ฟ้อง.ตัดสิน ความผิดประเภทเดียวกันฟ้องขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์พิจารณาได้ความว่า จำเลยมีผิดฐานยักยอกศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยฐานยักยอกได้
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยเป็นนายตรวจสุราได้จับตัว ล.แลเนื้อสุกรโดยหาว่าฆ่าสุกรแลขายสุกรโดยมิได้รับอนุญาต ล.ก็ยินยอมโดยดี จำเลยเป็นผู้คุมตัว ล.และ พ.เป็นผู้หาบสุกร ระหว่างทางจำเลยได้หยิบขาสุกรขึ้นมาขาหนึ่ง ส่งให้ พ.ไปต้มให้จำเลยกิน แล้วจำเลยก็พาตัว ล.ไปส่งที่บ้านกำนัน ปรากำว่าสุกรนั้นตายเอง แล ล.ก็ไม่ได้เอาไปขาย ล.จึงร้องต่อเจ้าพนักงานขึ้น โจทก์จึงฟ้องศาลขอให้ ลงโทษจำเลยตาม ม.๑๒๗-๒๗๐-๒๘๘-๓๐๔-๗๑
ศาลเดิมพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยมีผิดฐานยักยอกตาม ม.๓๑๔ ให้จำคุก ๓ เดือน แต่ให้รอการลงอาญาไว้
ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่อจำเลยจับตัว ล.กับสุกรของกลางมา ล.ก็ยินยอมโดยดีความครอบครองยึดถือสุกรย่อมตกอยู่แก่จำเลย แม้จำเลยจะให้ผู้อื่นเป็นผู้หาบตามมาก็ดี เมื่อจำเลยเอาสุกรไปเสีย ๑ ขาโดยทุจจริต จึงมีผิดตามมาตรา ๓๑๔ แม้โจทก์จะขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ ศาลก็ลงโทษฐานยักยอกได้เพราะเป็นความผิดประเภทเดียวกัน จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
