แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยได้สั่งยารักษาวรรณโรค ชื่อเดียวกับของโจทก์จากบริษัทผลิตยาในต่างประเทศ ที่ส่งมาให้โจทก์จำหน่าย แม้โจทก์จะได้จดทะเบียนเครื่องหมายไว้แล้วก็ดี จำเลยก็หามีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา ม.272, 275 ไม่
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยได้สั่งยารักษาวรรณโรคชื่อพูแรนจากบริษัทผลิตยาเพียวแบลบอราทอรี่ ประเทศอเมริกาอันเป็นบริษัทเดียว กับที่ส่งยาพูแรนมาให้โจทก์จำหน่าย และโจทก์ได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าไว้แล้ว โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๒, ๒๗๕
ศาลแขวงพระนครใต้ไต่สวนมูลฟ้อง แล้วพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องของโจทก์ที่ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๒ นั้น ไม่มีมูล เพราะหาใช่เป็นเรื่องจำเลยเอายาชื่อพูแรนของโจทก์มาใช้หรือทำให้ปรากฏหีบห่อนั้น เพื่อให้ประชาชนหลงเชื่อเป็นสินค้าของโจทก์แต่อย่างใด แต่เป็นเรื่องที่จำเลยสั่งเข้ามาจำหน่ายซึ่งยาที่มีชื่ออย่างนั้นอยู่แล้ว และเป็นยาที่ผลิตขึ้นโดยบริษัทเดียวกันทีผลิตยานี้ส่งให้โจทก์จำหน่ายนั้นเอง จึงไม่ใช่จำเลยเอาชื่อยาของใครมาใช้ให้ประชาชนหลงเชื่อว่าเป็นสินค้าของใครอย่างใด ส่วนที่โจทก์ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๕ นั้น จะต้องปรากฏว่า มีผู้เอาชื่อยาพูแรนของโจทก์มาใช้หรือทำให้ปรากฏที่หีบห่อยา เพื่อให้ประชาชนหลงเชื่อว่าเป็นสินค้าของโจทก์ แล้วจำเลยบังอาจนำเข้ามาจำหน่ายหรือเสนอจำหน่ายยานั้น แต่ตามข้อเท็จจริงไม่ได้ความดังกล่าว จำเลยยังไม่มีผิดตามฟ้อง
พิพากษายืน
