แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องระบุอ้างว่า กระบือที่ท่านเป็นของคนๆหนึ่งจ้างผู้มีชื่อเสียง แม้ได้ความว่าอยู่ในความครอบครองของผู้เลี้ยงนั้นก็จริง แต่ได้ความว่ากระบือนั้นเป็นของอีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ปรากฎในคำฟ้องดังนี้ ถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้องในข้อสำคัญในคดี ต้องพิพากษายกฟ้อง
ย่อยาว
โจทฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร จำเลยให้การปฏิเสธ
ได้ความว่าเดิมโจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจรกระบือของนายบุญมี เมื่อสืบพะยานโจทก์ไม่หลายปากแล้ว โจทก์ขอแก้ฟ้องว่ากระบือเป็นของนายแดง ๆ จ้างนายบุญมีเลี้ย ศาลอนุญาติ โจทก์+นายบุญมี ๆ ให้การว่ากระบือเป็นของนายแดงจ้างนายบุญมีเลี้ยง จำเลยอ้างนายบุญมีสืบ นายบุญมีกลับว่า กระบือเป็นของนายบุญซึ่งเป็นบุคคลอีกคนหนึ่ง นายแดงเช่ามา นายแดงมาเป็นพะยานจำเลยว่าไม่ใช่กระบือของเขาเป็นของนายบุญ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยเป็นผู้ร้ายลักส่วนข้อกระบือ แม้จะเป็นของนายแดงหรือนายบุญก็ไม่ใช่เป็นข้อสำคัญ เพราะโจทก์ได้บรรยายไว่ว่าเป็นกระบือที่นายบุญมีเลี้ยง ซึ่งหมายความว่ากระบืออยู่ในความครอบครองของนายบุญมีพิพากษาลงโทษ
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า การที่โจทก์ฟ้องและแก้ฟ้องว่ากระบือนั้นเป็นของนายบุญมีหรือนายแดง แต่+พิจารณากลับได้ความว่าเป็นของนางบุญเช่นนี้ นับว่าเป็นการผิดคำฟ้อง ข้อที่ศาลล่างวินิจฉัยว่าข้อผิดที่เป็นข้อปลีกย่อยเด็กน้อยไม่ใช่ข้อสำคัญนั้น ก็เห็นว่าเมื่อโจทก์ฟ้องระบุอ้างว่า กระบือเป็นของคนๆหนึ่ง แต่ทางพิจารณาได้ความว่า เป็นของอีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ปรากฎในคำฟ้อง ย่อมถือได้ว่าเป็นข้อสำคัญในคดี เพราะอาจทำให้จำเลยเข้าใจผิดหรือหลงข้อต่อสู้คดีได้ จึงพิพากษายกฟ้อง
