แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้ตามบัญชีใน พ.ร.ก.กำหนดไม้หวงห้าม 2497 มาตรา4 จะได้ระบุชื่อไม้ตะเคียนของจังหวัดสตูลไว้โดยไม่มีชื่อไม้ตะเคียนสามพอนก็ดี ก็ยังถือว่า ไม้ตะเคียนสามพอนอยู่ในประเภทไม้ตะเคียนชนิดอื่นๆ ตามบัญชีอันดับ 22
ย่อยาว
คดีสองสำนวนนี้ ศาลพิจารณาและพิพากษารวมกันโจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันใดไม่ปรากฏ ระหว่างวันที่ 31 มีนาคม ถึง 3 ตุลาคม 2498 เวลากลางวัน นายสงบจำเลยและนายสนานจำเลยต่างบังอาจตัดฟันไม้หวงห้ามคือ ไม้ตะเคียนสามพอนอันเป็นไม้ตะเคียนชนิดอื่น ๆ 4 ท่อนไม้กะบาก 1 ท่อน เนื้อไม้ 9.00 ลูกบาศก์เมตร ต้องเสียค่าภาคหลวง 172.60 บาท และ 58 ท่อน เนื้อไม้ 127.89 ลูกบาศก์เมตร ต้องเสียค่าภาคหลวง 2,557.80 บาท ตามลำดับ และจำเลยต่างบังอาจมีไม้ที่ตัดดังกล่าวอันเป็นไม้ที่ยังไม่ได้แปรรูปและไม่มีรอยตราค่าภาคหลวงประทับไว้ในความครอบครองของจำเลย ไม้ดังกล่าวเป็นไม้หวงห้ามประเภท ก. ตามบัญชีต่อท้าย พ.ร.ก. กำหนดไม้หวงห้าม 2497
จำเลยทั้ง 2 ปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังว่า ไม้ตะเคียนสามพอนไม่เป็นไม้หวงห้ามตาม พ.ร.ก.กำหนดไม้หวงห้าม 2497 พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 ม.11, 69, 73 (ฉบับที่ 3) 2494 มาตรา 6, 16, 17 พ.ร.ก. กำหนดไม้หวงห้าม 2487 มาตรา 4 ให้รวมกระทงลงโทษปรับนายสงบจำเลย 500 บาท ส่วนนายสนานจำคุก 3 เดือน ปรับ 500 บาทโทษจำคุกรอการลงโทษไว้ 5 ปี
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พ.ร.ก. กำหนดไม้หวงห้าม 2497 ได้กำหนดไม้ตะเคียนในจังหวัดสตูลไว้หลายแห่ง อันดับ 22 ใช้คำว่าไม้ตะเคียนชนิดอื่น ๆ ฉะนั้นไม้ตะเคียนสามพอน จึงรวมอยู่ในความหมายของคำว่า ไม้ตะเคียนชนิดอื่น ๆ ซึ่งเป็นไม้หวงห้ามประเภท ก. พิพากษายืน
