แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในกรณีที่ผู้ขายไม่ส่งมอบทรัพย์ที่ขาย ถ้าผู้ซื้อต้องเสียค่าใช้จ่ายไปซื้อทรัพย์ชนิดนั้นจากผู้อื่นเท่าไร ผู้ขายต้องรับผิดใช้เงินที่เกินจากราคาที่ตกลงซื้อขายกันให้แก่ผู้ซื้อ
พฤตติการณ์ที่ศาลรับฟังสำหรับกำหนดค่าเสียหาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยฐานผิดสัญญาขายขึ้นเป็นเงิน ๑๒๔๑๒๕ บาท ๒๕ สตางค์ จำเลยปฏิเสธและไม่รับรองค่าเสียหาย
ศาลแพ่งพิพากษาว่า จำเลยเป็นฝ่ายผิดนักให้ใช้ค่าเสียหายและค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่แพงขึ้นกว่าที่ซื้อจากจำเลยเป็นเงิน ++,๐๒๙๗ บาท ๖๐ สตางค์ ส่วนค่าจ้างกุลีคัดเลือกขันโจทก์ไม่มีอำนาจเรียกจากจำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ตัดค่าเลือกขัน และหักขันคละที่โจทก์ซื้อมาคัดเลือกเกินกว่า ๒ เท่าจำนวนที่จำเลยจะต้องส่งแก่โจทก์ออก รวม ๒ จำนวนเป็นเงิน ๕๔๙๒๖ บาท ๖๒ สตางค์ ตัดทอนออกจากค่าเสียหายที่ศาลแพ่งพิพากษาให้จำเลยใช้แก่โจทก์แล้ว จำเลยคงใช้แก่โจทก์เพียง ๕๕๓๗๐ บาท ๙๘ สตางค์
โจทก์ฏีกาขอให้จำเลยใช้ตามฟ้อง
ศาลฏีกาเห็นว่า การคำนวณค่าเสียหายเรื่องนี้ต้องคำนวณเงินที่โจทก์จ่ายซื้อขันมาทดแทนให้ครบจำนวนที่จำเลยขาดส่งรวมทั้งค่าใช้จ่าย แล้วหักกับราคาขันที่โจทก์ตกลงซื้อจากจำเลย
เมื่อโจทก์ให้การว่า การเลือกขันบริสุทธิ์ต้องซื้อขันคละมา ๒ เท่า และโจทก์ว่าที่เบิกความเช่นนั้นหมายความแต่ฉะเพาะขันคละที่ดีนั้น โจทก์มิได้อธิบายหรือมีพะยานอื่นแสดงให้เห็นว่าขันคละชนิดใดเลือกได้ขันบริสุทธิเท่าใด ที่ศาลอุทธรณ์คิดหักราคาขันคละที่โจทก์ซื้อเกิน ๒ เท่าขันบริสุทธิออกเสียนั้นไม่มีเหตุอันควรแก้ไข
ส่วนค่าเลือกขันปรากฏว่าโจทก์เป็นฝ่ายต้องเสียเอง
ที่โจทก์ฏีกาว่า ไม่มีประเด็นที่ศาลอุทธรณ์จะยกขึ้นอ้างได้ว่าโจทก์ซ้อขันคละมาเลือกมากเกินจำนวน เพราะโจทก์ลืมแล้วว่าได้ซื้อขันมาเลือกเป็นจำนวนเท่าใด ซึ่งจำเลยต้องใช้ค่าเสียหายเต็มจำนวนนั้น แม้จำเลยไม่ได้ลืมทักท้วง ก็เป็นหน้าที่ของโจทก์ต้องสืบให้ศาลเห็นว่าโจทก์ได้เสียหายไปเท่าใหแน่เพราะจำเลยไม่ได้รับรองค่าเสียหายของโจทก์ จึงพิพากษา
