แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่โจทก์ถูกทวงถามจากผู้ให้เช่าซื้อให้ชำระค่าเช่าซื้อรถยนต์เป็นกรณีที่ผู้ให้เช่าซื้อทวงถามโจทก์ให้ปฏิบัติตามสัญญาค้ำประกันในฐานะที่โจทก์เป็นผู้ค้ำประกันการเช่าซื้อดังกล่าวดังนั้นแม้จะถือว่าโจทก์เป็นผู้อยู่ในอุปการะของผู้ตายและได้รับความเดือนร้อนจากการที่ถูกผู้ให้เช่าซื้อทวงถามจริงก็เป็นกรณีที่โจทก์ได้รับความเดือนร้อนเพราะโจทก์ถูกบังคับตามสัญญาค้ำประกันถือไม่ได้ว่าโจทก์ได้รับความเดือนร้อนเพราะขาดอุปการะจากผู้ตายตามพระราชบัญญัติเงินทดแทนพ.ศ.2537มาตรา20วรรคท้ายโจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับเงินทดแทน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 23 ธันวาคม 2537นายพรหม หมื่นสุดตา น้องชายของโจทก์ประสบอันตรายและถึงแก่ความตายเนื่องจากการทำงานให้แก่นายจ้างที่จังหวัดพิษณุโลก โจทก์ในฐานะผู้ต่อในอุปการะของผู้ตายจึงยื่นคำร้องต่อจำเลยขอรับเงินทดแทน สำนักงานประกันสังคม จังหวัดอุตรดิตถ์ ส่วนราชการของจำเลยวินิจฉัยว่าโจทก์ไม่มีสิทธิได้รับ โจทก์อุทธรณ์ แต่คณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนวินิจฉัยยกอุทธรณ์ซึ่งไม่ถูกต้องเพราะโจทก์เป็นผู้มีสิทธิได้รับเงินทดแทนตามกฎหมาย ขอให้เพิกถอนคำสั่งของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดอุตรดิตถ์ที่ อต 0041/415 และคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนตามหนังสือสำนักงานกองทุนเงินทดแทนที่ รส 0711/35657 กับให้จำเลยจ่ายเงินทดแทนจำนวน 208,166.40 บาท แก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์มิใช่เป็นผู้อยู่ในอุปการะของนายพรม หมื่นสุดตา ผู้ตาย จึงไม่มีสิทธิได้เงินทดแทน คำวินิจฉัยของสำนักงานประกันสังคม จังหวัดอุตรดิตถ์และคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนของจำเลยชอบแล้ว ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ที่โจทก์อุทธรณ์ว่าก่อนผู้ตายถึงแก่ความตาย ผู้ตายได้ให้ความอุปการะแก่โจทก์โดยผู้ตายเช่าซื้อรถยนต์ให้โจทก์ใช้สอยประกอบอาชีพ และให้โจทก์เป็นผู้ค้ำประกันการเช่าซื้อ เมื่อผู้ตายถึงแก่ความตายซึ่งเป็นเหตุให้ผู้ตายไม่ได้ชำระค่าเช่าซื้อ ผู้ให้เช่าซื้อได้ทวงถามโจทก์เป็นเหตุให้โจทก์ต้องหาเงินไปชำระค่าเช่าซื้อ โจทก์จึงเป็นผู้ที่ได้รับความเดือนร้อน เพราะขาดอุปการะจากผู้ตายนั้นพิเคราะห์แล้ว เห็นว่า การที่โจทก์ถูกทวงถามจากผู้ให้เช่าซื้อให้ชำระค่าเช่าซื้อรถยนต์เป็นกรณีที่ผู้ให้เช่าซื้อทวงถามโจทก์ให้ปฏิบัติตามสัญญาค้ำประกันในฐานะที่โจทก์เป็นผู้ค้ำประกันการเช่าซื้อดังกล่าว ดังนั้น แม้จะถือว่าโจทก์เป็นผู้อยู่ในอุปการะของผู้ตาย และได้รับความเดือนร้อนจากการที่ถูกผู้ให้เช่าซื้อทวงถามจริง ก็เป็นกรณีที่โจทก์ได้รับความเดือนร้อนเพราะโจทก์ถูกบังคับตามสัญญาค้ำประกัน ถือไม่ได้ว่าโจทก์ได้รับความเดือนร้อนเพราะขาดอุปการะจากผู้ตายตามพระราชบัญญัติเงินทดแทน พ.ศ. 2537 มาตรา 20 วรรคท้าย โจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับเงินทดแทน
พิพากษายืน
