แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สำเนาฟ้องระบุปีที่เกิดเหตุ +และผิดจากต้นฉะบับคำฟ้อง +ความพลั้งเผลอของโจทก์ แต่+ได้อ่านฟ้องที่ถูกต้อง ให้+ฟังแล้ว สอบถามจำเลย ๆ ไม่ยอมให้การในวัน+ ได้ทำคำให้การมายืนยัน+โอกาสเบี่ยงบ่ายไปให้การยืนยัน +สำเนาฟ้องว่าจำเลยไม่ได้ +ผิด ไม่ใช่เป็นการต่อสู้คดี+ผิดหลง จึงไม่เป็นเหตุ+ฟ้องโจทก์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖ ในชั้นแรก พนักงานพิมพ์ฟ้องผิดไปคือ แทนที่จะพิมพ์เป็นวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๔๙๐ ตามความจริง กลับพิมพ์เป็นว่าวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๔๘๙ ฟ้องของโจทก์ได้แก้ปีที่พิมพ์ผิดไปเป็น ๒๔๙๐ ตรงตามความจริง แต่หาได้แก้สำเนาฟ้องที่จ่ายให้แก่จำเลยไม่
จำเลยให้การปฏิเสธข้อหาว่า ตามวันเดือนปีที่โจทก์หาจำเลยไม่ได้กระทำผิด
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง
ศาลอุทธณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาคัดค้านในข้อกฎหมาย ว่าสำเนาฟ้องที่จ่ายให้จำเลยไม่ตรงกับฟ้องเป็นให้จำเลยผิดหลง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ยื่นฟ้องคดีเรื่องนี้เมื่อวันที่ ๗ มีนาคม ๒๔๙๐ ภายหลังวันกระทำผิดไม่ถึงครึ่งเดือน จำเลยทราบได้ดีว่า สำเนาฟ้องผิดเมื่อศาลอ่านฟ้องที่ถูกต้องให้จำเลยฟังแล้ว สอบถามจำเลย ๆ ไม่ยอมให้การ ในวันนั้นได้ทำคำให้การมายื่นฉวยโอกาศเพียงไปให้การยืนยันวันในสำเนาฟ้องว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิด ไม่ใช่เป็นการต่อสู้คดีโดยความผิดหลง ไม่เป็นเหตุให้จำเลยพ้นผิด ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน
