แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์จำเลยเป็นพ่อค้าเย็บจากขายด้วยกัน จำเลยซื้อเชื่อจากไปจากโจทก์เรียกว่าเพื่ออุสาหะกรรมของจำเลยกำหนดอายุความ 5 ปี ไม่ใช่ 2 ปี (รับสภาพหนี้ตาม ม. 172 ถ้าทำด้วยปากเปล่าใช้ไม่ได้ ปรากฎในรายงานประชุมใหญ่ครั้งที่ 4/ 75)
ย่อยาว
โจทก์จำเลยต่างมีอาชีพในการเย็บจากมุงหลังคาขายด้วยกัน เมื่อปลายปี พ.ศ. ๒๔๖๙ จำเลยซื้อเชื่อจากของโจทก์ไปเพื่อขายอีกทอดหนึ่งเพราะจากจำเลยขาดมือ จำเลยไม่ใช้เงิน โจทก์จึงฟ้องคดีนี้ขึ้น เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๓
ศาลเดิมว่าคดีขาดอายุความตาม ม. ๑๖๕ ข้อ ๑ ซึ่งมีอายุความ ๒ ปี
ศาลฎีกาเห็นว่าคดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ เพราะคดีนี้โจทก์จำเลยมีอาชีพในการเย็บจากขายด้วยกัน การซื้อเชื่อจากจึงเป็นไปเพื่ออุตสาหะกรรมของฝ่ายลูกหนี้เอง คดีเข้า ม. ๑๖๕ วรรคสุดท้ายซึ่งกำหนดอายุความ ๕ ปี
