แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
โจทก์สมรสในประเทศจีนเมื่ออายุ 10 ปี กับหญิงอายุ 12 ปี ซึ่งถูกต้องไม่มีกฎหมายห้ามในประเทศจีนในขณะนั้น เป็นการสมรสที่ชอบด้วย พระราชบัญญัติว่าด้วยการขัดกันแห่งกฎหมาย พ.ศ. 2481 มาตรา 20 บุตรของโจทก์เป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมาย ไม่ขัดต่อ ความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย 70,000 บาท กับดอกเบี้ย โดยจำเลยทำละเมิดให้บุตรโจทก์ตาย ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “ที่จำเลยทั้งสามฎีกาว่า โจทก์ไม่ได้สมรสกับนางอ้วงซิว แซ่เอี้ย ที่ประเทศจีนนั้น พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ตามคำเบิกความของโจทก์และนางอ้วงซิว แซ่เอี้ย ได้ความต้องกันว่า โจทก์แต่งงานกับนางอ้วงซิวแซ่เอี้ย ที่ประเทศจีน ตามประเพณีจีนขณะแต่งงานโจทก์อายุ 10 ปี นางอ้วงซิวแซ่เอี้ย อายุ 12 ปี แต่งงานแล้วจึงเดินทางมาประเทศไทย ประเทศจีนไม่มีกฎหมายบังคับเรื่องอายุของคู่สมรสและไม่ต้องจดทะเบียนสมรส จำเลยทั้งสามมิได้นำสืบหักล้างให้ปรากฏว่าโจทก์มิได้สมรสในประเทศจีน หรือประเทศจีนมีกฎหมายเกี่ยวกับอายุของคู่สมรสบัญญัติบังคับห้ามไว้อย่างใดบ้าง ข้อเท็จจริงจึงต้องฟังว่าโจทก์กับนางอ้วงซิว แซ่เอี้ย สมรสกันที่ประเทศจีนโดยชอบด้วยกฎหมายของประเทศจีนในขณะนั้น โจทก์จึงเป็นบิดาโดยชอบด้วยกฎหมายของนายบุญเลิศ ลิ้มรสเลิศ ผู้ตาย
ที่จำเลยทั้งสามฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า โจทก์สมรสกับนางอ้วงซิว แซ่เอี้ย ขณะที่โจทก์อายุ 10 ปี นางอ้วงซิว แซ่เอี้ย อายุ 12 ปี เป็นการขัดต่อกฎหมายของประเทศไทย และขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนตามกฎหมายประเทศไทยนั้น พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าพระราชบัญญัติว่าด้วยการขัดกันแห่งกฎหมาย พ.ศ. 2481 มาตรา 20 บัญญัติว่า “การสมรสซึ่งได้ทำถูกต้องตามแบบที่บัญญัติไว้ในกฎหมายแห่งประเทศที่ทำการสมรสนั้นย่อมเป็นอันสมบูรณ์” เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่า โจทก์กับนางอ้วงซิว แซ่เอี้ย สมรสกันโดยชอบด้วยกฎหมายของประเทศจีน โจทก์จึงเป็นสามีโดยชอบด้วยกฎหมายจีนของนางอ้วงซิว แซ่เอี้ย ก่อนเดินทางมาอยู่ประเทศไทย และถือว่าเป็นการสมรสมที่ชอบด้วยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการขัดกันแห่งกฎหมาย พ.ศ. 2481 มาตรา 20 ดังกล่าวแล้วและไม่ถือว่าขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนดังที่จำเลยฎีกา”
พิพากษายืน
