แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ใหญ่บ้านขัดคำสั่งอำเภอซึ่งสั่งโดยไม่มีอำนาจ
ย่อยาว
จำเลยเปนผู้ใหญ่บ้าน หนองหว้าอำเภอพุทธสง จังหวัดบุรีรัมย์ นายเอ็มเปนผู้ร้ายต้องหาว่าลักโค ได้มาพักอาศรัยอยู่ที่เรือนจำเลยเจ้าพนักงานจับตัวนายเอ็มไต่สวนเสร็จแล้วกรรมการอำเภอมีหมายสั่งให้จำเลยจัดการคุมตัวนายเอ็มไปส่งจังหวัด จำเลยขัดขืนไม่ทำตามคำสั่งนี้ ปัญหาจึงมีว่า จำเลยขัดคำสั่งนายอำเภอเช่นนี้ จะมีความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๓๓๔ ข้อ ๒ ฤาไม่
ฎีกาตัดสินว่า อำนาจแลน่าที่ของผู้ใหญ่บ้านมาตรา ๒๘ ข้อ ๕ บัญญัติว่าถ้ามีหมายฤาคำสั่งตามน่าที่ราชการให้จับผู้ใดในหมู่บ้านเปนน่าที่ของผู้ใหญ่บ้านจะจับผู้นั้น แลรีบส่งต่อกำนันฤากรมการอำเภอ ฯลฯ แต่คดีนี้อำเภอมีหมายบังคับให้จำเลยให้ส่งตัวนายเอ็มไปยังจังหวัดทีเดียว เปนการข้ามน่าที่ของกำนันแลอำเภอไปถึง ๒ ขั้น จำเลยขัดขืนคำสั่งนี้ย่อมไม่มีผิด เพราะคำสั่งนี้ไม่ชอบด้วยกฎหมายอนึ่งการที่จะบังคับให้ผู้ใหญ่บ้านให้นำตัวผู้ต้องหาส่งต่อจังหวัดทีเดียวดูออกจะเปนการเหลือบ่ากว่าแรงผู้ใหญ่บ้านอยู่มาก เพราะบางทีอาจจะเปนทางไกล กฎหมายท่านจึงบัญญัติให้ส่งเปนระยะ ๆ เจ้าพนักงนอำเภอแลอัยการควรจะรอบรู้กฎหมายบ้าง มิฉนั้นจะเปนการเดือดร้อนแก่ผู้น้อย แลหาคนเปนผู้ใหญ่บ้านไม่ใคร่ได้ให้ยกฎีกาโจทย์เสีย
