แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จุด+โยนขึ้นไปบนหลังคาเรือนเจ้าทรัพย์ไนขนะที่เจ้าทรัพย์กับพวกนั่งหยู่ที่ระเบียงเรือนและภรรยาเจ้าทรัพย์หยู่ไนห้องเรือนเช่นนี้ถือว่าไกล้ต่อภยันตรายได้บุคคลเปนความผิดตาม ม. 186
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าจำเลยวางเพลิงเผาเคหะสถานของเจ้าทรัพย์แต่มีผู้ดับทัน และให้ลงโทส สาลชั้นต้นพิจารนาพิพากสาว่า จำเลยกะทำผิดถานพยายามวางเพลิงเผาเคหะสถาน ต้องด้วยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมกดหมายลักสนะอาญา พ.ส. ๒๔๗๖ มาตรา ๔ ประกอบด้วยมาตรา ๖๐
จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์เห็นว่าทรัพย์ที่จำเลยหยายามเผาเปนทรัพย์อันมีราคาน้อย และการกะทำไม่เปนเหตุไกล้ต่อภยันตรายแก่ผู้หนึ่งผู้ได จึงพิพากสาลงโทสตามมาตรา +
โจทดีกาว่า จำเลยควนมีผิดตามมาตรา ++ ดังสาลชั้นต้นวินิฉัย สาลดีกาเห็นว่าข้อเท็ดจิงปรากดว่าไนเวลากลางคืนจำเลยได้ใช้+ วันทำเปนชุดมีควันไม้ขีดไฟที่+ไม่ได้ไช้ ๓ อัน ผูกติดหยู่ แล้วจุดปลายขุดโยนขึ้นไปบนหลังคาเรือนเจ้าทรัพย์ ขนะนั้น+เจ้าทรัพย์กับนายผดุง นายบัว นั่งคุยกันหยู่ที่ระเบียงเรือนจึงเห็นเข้าและดับเสียทันก่อนที่ไฟจะรามไปถึงหังไม้ขีดไฟและลุกลามไหม้หลังคาขึ้น นางบัวภรรยาเจ้าทรัพย์ก็ได้หยู่ไปห้องเรือนไนเวลานั้นด้วย เห็นว่าคดีไม่เข้ามาตรา ๑๘๒ ดั่งสาลอุธรน์วินิฉัย แม้จะปรากตว่าบ้านเรือนซึ่งเปนที่อาสัยของเจ้าทรัพย์ราคา ๘๐ บาทซึ่งสาลอุธรน์อาดถือว่าเปนทรัพย์เล็กน้อยได้ก็ดี แต่การกะทำของจำเลยไนขนะที่มีคนหยู่ไนห้องเรือนเช่นนี้ จะอ้างว่าไม่เปนเหตุไกล้ต่อภยันตรายแก่ผู้หนึ่งผู้ไดไม่ได้ คดีต้องด้วยมาตรา ๑๘๖ จึงพิพากสาแก้สาลอุธรน์โดยไห้ลงโทสจำเลยยืนตามสาลชั้นต้น
