แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.ด้วยการเก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ.2474 มาตรา 13 (ข) วรรคท้าย บัญญัติห้ามขาดไม่ให้เก็บน้ำมันเชื้อเพลิงชนิดธรรมดา (ประเภทไม่ได้จำหน่ายขาย) มีปริมาณเกิน 2500 ลิตร
ฉะนั้นผู้ใดเก็บน้ำมันไว้เกินกว่า 2500 ลิตร แล้วก็ต้องมีผิดเสมอ โดยไม่ต้องพิจารณาถึงสถานที่เก็บว่าจะต้องขออนุญาตหรือไม่.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันเก็บน้ำมันเชื้อเพลิงชะนิดธรรมดารวม ๓๐๐๐ ลิตร โดยฝ่าฝืน ก.ม. คือเก็บรวมไว้ในเรือเป็ดทะเล ซึ่งเป็นเรือที่มิได้รับอนุญาตให้เป็นสถานที่เก็บน้ำมันเชื้อเพลิง ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. ว่าด้วยการเก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ.๒๔๗๔ มาตรา ๖ – ๗ – ๔๘
จำเลยรับสารภาพตามฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลยคนละ ๔๐ บาท ตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการเก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ.๒๔๗๔ มาตรา ๖ – ๗ – ๔๘ ลดฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่ง คงปรับคนละ ๒๐ บาท
จำเลยอุทธรณ์ ว่าการเก็บน้ำมันเชื้อเพลิงไว้ในเรือซึ่งมิใช่เป็นสถานที่ถาวร หาต้องขออนุญาตไม่
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องโจทก์ไม่ปรากฏว่า น้ำมันรายนี้เป็นน้ำมันสำหรับจำหน่ายขาย จึงต้องบังคับตามความในหมวด ๓ มาตรา ๑๓ (ข) วรรคท้าย แห่งพระราชบัญญัติว่าด้วยการเก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ.๒๔๗๔ บัญญัติห้ามขาดไว้ไม่ให้เก็บน้ำมันเชื้อเพลิงชะนิดธรรมดาไว้มีปริมาณเกิน ๒๕๐๐ ลิตร จำเลยสมคบกันเก็บน้ำมันไว้ถึง ๓๐๐๐ ลิตร จึงต้องมีผิดโดยไม่ต้องพิจารณาถึงสถานที่เก็บว่าจะต้องขออนุญาตหรือไม่ จึงพิพากษายืน
