แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยผู้เช่าออกจากที่เช่า เมื่อ อสังหาริมทรัพย์ที่เช่ามีค่าเช่าขณะยื่นคำฟ้องไม่เกินเดือน ละหนึ่งหมื่นบาท จึงเป็นคดีที่ต้องห้ามมิให้ฎีกาใน ข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๘ วรรคสอง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าที่ดินจากโจทก์แล้วผิดสัญญา โจทก์ บอกเลิกสัญญาแล้ว จำเลยไม่ยอมส่งมอบที่ดินคืนโจทก์ ขอให้บังคับ จำเลยขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกจากที่ดินพิพาท และส่งมอบคืน ในสภาพเรียบร้อย พร้อมชำระค่าเสียหายและดอกเบี้ย
จำเลยให้การว่า ที่ดินพิพาทเป็นที่สาธารณะ โจทก์ไม่เสียหาย ตามที่ฟ้อง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยขนย้ายทรัพย์สินและ บริวารออกจากที่ดินโฉนดเลขที่ ๒๗๐๒๒ ตำบลบางน้ำจืด อำเภอเมือง สมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร และส่งมอบที่ดินคืนโจทก์ในสภาพ เรียบร้อยให้จำเลยชำระค่าเช่าและค่าเสียหายจำนวน ๘๗๙.๘๒ บาท แก่โจทก์ พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีจากต้นเงิน ดังกล่าวนับแต่วันถัดวันฟ้อง (วันที่ ๑๕ ตุลาคม ๒๕๓๓) เป็นต้นไป จนกว่าจะชำระเสร็จให้จำเลยชำระค่าเสียหายปีละ ๕๐๐ บาท แก่โจทก์ นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยจะขนย้ายทรัพย์สินและบริวาร ออกไปจากที่ดินของโจทก์และส่งมอบที่ดินคืนแก่โจทก์ในสภาพเรียบร้อย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ผู้เช่าออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าในขณะยื่นคำฟ้อง ไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท จึงเป็นคดีที่ต้องห้ามมิให้ฎีกาใน ข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๘ วรรคสอง
พิพากษายืน
