แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จ้างหยิงไว้บำเรอชาย และไห้พาไปหลับนอนโดยจำเลยแบ่งเอาส่วนค่าจ้างที่หลับนอนนั้นแม้ ที่หลับนอนนั้นจะไม่ใช่ที่ร้านหรือห้องของจำเลยก็ย่อมมีความผิดตาม พ.ร.บ.ป้องกันสัญจนโรค
ย่อยาว
คดีคงมีปัญหาแต่เพียงว่า การที่จำเลยตั้งร้ายขายเครื่องดื่มและบุหรี่ จ้างหยิงเปนผู้รับไช้ และจัดแบ่งร้านเปนห้องขายเครื่องดื่ม แต่มีห้องพิเสส คิดค่าห้องพิเสสเปนรายชั่วโมง ห้องพิเสสนี้ผู้ใดจะเรียกนางรับไช้ ไปบำเรอ คือ จูบ กอด จับผมได้ แต่ถ้าจะหลับนอนกับหยิงเหล่านี้ ต้องพาไปนอกร้านและเสียค่าป่วยการไห้จำเลยเช่นนี้ จำเลยจะมีผิดถานตั้งโรงหยิงนครโสเพนี ตาม พ.ร.บ.ป้องกันสัญจรโรค ม. ๒๘ หรือไม่
สาลดีกาตัดสินว่า การกะทำของจำเลยเปนผิดต่อ พ.ร.บ. ดังกล่าวแล้ว เพราะจำเลยจ้างหยิงไว้ บำเรอชาย และไห้พาไปหลับนอนได้โดยจำเลยแบ่งเอกส่วนค่าจ้างที่หลับนอนนั้น ไม่จำต้องไช้ร้านหรือห้องของจำเลยเปนที่หลับนอน จึงพิพากสายืนตามคำพิพากสาสาลอุธรน์
