แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยซึ่งอยู่ต่างจังหวัดมีจดหมายล่วงหน้าถึงนายอำเภอซึ่งเป็นกรรมการตรวจคัดเลือกทหารอยู่ด้วยคนหนึ่งว่า จำเลยป่วย มาให้คณะกรรมการตรวจคัดเลือกไม่ได้ เพื่อให้แจ้งต่อคณะกรรมการด้วยนั้น ถือได้ว่าจำเลยได้จัดให้มีผู้แทนมาแจ้งต่อคณะกรรมการตรวจคัดเลือกในวันตรวจคัดเลือกตามความหมายของ ม. 16 แล้ว จำเลยย่อมได้รับการยกเว้นโทษาตาม ม.27(7) แห่ง พ.ร.บ. รับราชการทหาร พ.ศ. 2497 ส่วนการที่นายอำเภอหลงลืมไม่ได้แจ้งต่อคณะกรรมการตรวจคัดเลือกทหารนั้นมิใช่ความผิดของจำเลย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยหลีกเหลี่ยงขัดขืนไม่มาให้คณะกรรมการตรวจคัดเลือกเป็นทหารเข้ากองประจำการตามวันเวลาและสถานที่ตามหมายเรียก โดยไม่มีเหตุยกเว้นตามกฎหมาย ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. รับราชการทหาร พ.ศ. ๒๔๙๗ ม. ๒๗, ๔๕.
ศาลชั้นต้นสอบโจทก์จำเลยแล้ว ได้ความว่าระหว่างป่วยอยู่ต่างจังหวัดจำเลยเกรงจะมาให้คณะกรรมการตรวจคัดเลือกไม่ทัน จำเลยจึงได้มีจดหมายล่วงหน้าถึงนายอำเภอ ซึ่งเป็นกรรมการตรวจคัดเลือกทหารอยู่ด้วยคนหนึ่ง ว่าจำเลยป่วย มาให้คณะกรรมการตรวจคัดเลือกไม่ได้ เพื่อให้แจ้งต่อคณะกรรมการด้วย ครั้นถึงวันตรวจคัดเลือก นายอำเภอลืมแจ้งคณะกรรมการและจำเลยก็มาไม่ได้เพราะยังไม่หายป่วย
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างให้สองให้ยกฟ้องโจทก์ โดยศาลฎีกาเห็นว่า ตามข้อเท็จจริงที่กล่าวข้างต้น ถือได้ว่า จำเลยได้จัดให้มีผู้แทนมาแจ้งต่อคณะกรรมการตรวจคัดเลือกในวันตรวจคัดเลือกตามความหมายของมาตรา ๑๖ และจำเลยควรได้รับการยกเว้นโทษาตามมาตรา ๒๔(๗) แห่ง พ.ร.บ. รับราชการทหาร พ.ศ. ๒๔๙๗ การที่นายอำเภอหลงลืมไม่ได้แจ้งต่อคณะกรรมการตรวจคัดเลือกทหารนั้น ไม่ใช่ความผิดของจำเลย
