แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เทศบาลเป็นทบวงการเมืองตามพระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ.2496มาตรา 7 วรรคสองจำเลยเป็นลูกจ้างประจำของเทศบาลตำบลจึงเป็นลูกจ้างของรัฐบาล ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 286(2)ค่าจ้างของลูกจ้างของรัฐบาลไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดีโจทก์จึงไม่มีสิทธิขอให้ศาลอายัดสิทธิเรียกร้องในเงินค่าจ้างของจำเลยสำหรับเงินยังชีพและเงินช่วยเหลือบุตรเป็นเงินที่กำหนดให้เบิกจ่ายแก่ลูกจ้างเป็นประจำทุกเดือนเพื่อการครองชีพในลักษณะเดียวกับค่าจ้าง ถือได้ว่าเป็นค่าจ้างจึงไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดีเช่นกัน (โปรดเทียบคำพิพากษาฎีกาที่ 2784/2522)
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้จำเลยชำระหนี้ตามสัญญากู้ยืมเงินศาลพิพากษาตามยอมให้จำเลยผ่อนชำระเป็นรายเดือน เดือนละ 300 บาท แต่จำเลยไม่ปฏิบัติตามคำพิพากษา โจทก์จึงยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นว่า จำเลยเป็นลูกจ้างประจำของเทศบาลตำบลปากแพรก อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช ตำแหน่งนักการภารโรงโรงเรียนวัดชัยชุมพล ได้รับค่าจ้าง เงินยังชีพและเงินช่วยเหลือบุตรเดือนละ 2,555 บาท ขอให้อายัดเงินดังกล่าวของจำเลยเดือนละ 300 บาท เพื่อชำระหนี้ให้แก่โจทก์ตามคำพิพากษา
ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าเทศบาลเป็นทบวงการเมืองตามพระราชบัญญัติเทศบาลพ.ศ. 2496 มาตรา 7 วรรคสอง จำเลยจึงเป็นลูกจ้างของรัฐบาล และประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 286(2) บัญญัติไว้ความว่า ค่าจ้างของลูกจ้างของรัฐบาลไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดี ฉะนั้นโจทก์จึงไม่มีสิทธิขอให้ศาลอายัดสิทธิเรียกร้องในเงินค่าจ้างของจำเลย สำหรับเงินยังชีพและเงินช่วยเหลือบุตรเป็นเงินที่กำหนดให้เบิกจ่ายแก่ลูกจ้างเป็นประจำทุกเดือนเพื่อการครองชีพในลักษณะเดียวกับค่าจ้าง ถือได้ว่าเป็นค่าจ้าง จึงไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 286(2) เช่นกัน
พิพากษายืน
