แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เหตุขอหย่าตาม ป.พ.พ. มาตรา 1500 (2) นั้น เมื่อไม่ได้ยกขึ้นอ้างฟ้องร้องเสียในกำหนด 3 เดือน สิทธิฟ้องร้องย่อมระงับไปตาม ป.พ.พ. มาตรา 1509
การที่โจทก์ยอมให้จำเลยผัดไปโดยอ้างว่า จำเลยขอผัดผ่อนไว้ (ขอผัดการหย่า อย่าเพิ่งฟ้องร้อง) ย่อมไม่เป็นเหตุที่จะกระทำให้อายุความตาม ก.ม.ในเรื่องนี้ยืดออกไปได้
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องและยื่นคำร้องแก้ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาให้โจทก์จำเลยหย่าขาดจากการเป็นสามีภรรยากัน อ้างว่าจำเลยประพฤติตัวไม่สมควรด้วยประการต่าง ๆ อันเป็นการประพฤติชั่วอย่างร้ายแรงรวมทั้งที่ได้ใช้วาจาหมิ่นประมาทโจทก์และมารดาโจทก์อย่างร้ายแรงด้วย กับทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อการเป็นสามีภรรยากันอย่างร้ายแรง
จำเลยให้การปฏิเสธข้อกล่าวหาทุกประการและโดยเฉพาะข้อประพฤติชั่วต่าง ๆ ตามที่โจทย์ฟ้องนั้นเกินสามเดือนมาแล้ว ขาดอายุความ ทั้งกลับฟ้องแย้งว่าโจทก์เป็นผู้ผิด ขอให้ยกฟ้องและให้จำเลยอยู่ต่างหากกับโจทก์ ให้โจทก์ส่งเงินค่าอุปการะเลี้ยงดูแก่จำเลยเดือนละ ๑,๐๐๐ บาท
โจทก์แก้ฟ้องแย้งเช่นเดียวกับฟ้อง และว่า จำเลยเป็นฝ่ายผิดเองไม่ควรได้ค่าอุปการะใด ๆ และจำเลยเป็นคนมีทรัพย์หลักฐานการเงินดีกว่าโจทก์
ศาลชั้นต้นพิจารณาเห็นว่า ข้อกล่าวหาเรื่องหมิ่นประมาทตัวโจทก์และมารดา โจทก์ขาดอายุความตาม ป.พ.พ. มาตรา ๑๕๐๙ แล้ว กรณีอื่น ๆ ก็ไม่เป็นเหตุที่จะหย่า พิพากษายกฟ้องโจทก์และฟ้องแย้งของจำเลย
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้ออ้างที่ว่าจำเลยใช้วาจาหมิ่นประมาทโจทก์และมารดาโจทก์อย่างร้ายแรงนั้น ปรากฎตามคำของโจทก์เองว่า เรื่องเกิดมาตั้งแต่ต้นปี พ.ศ. ๒๔๙๖ แต่โจทก์ก็มิได้แสดงปฏิกิริยาหรือถือเป็นเหตุหย่าแต่ประการใดไม่ เพิ่งจะนำคดีมาฟ้องเมื่อปลายปี พ.ศ. ๒๔๙๖ ดังนั้นแม้จะเป็นความจริงสิทธิฟ้องร้องประการนี้ก็ระงับไปแล้วตาม ป.พ.พ. มาตรา ๑๕๐๙ การที่อ้างว่จำเลยขอผัดผ่อนเอาไว้เป็นความผิดของโจทก์เองที่ยอมให้ผัดย่อมไม่เป็นเหตุที่จะกรทำให้อายุความตาม กฎหมายในเรื่องนี้ยืดออกไปได้ประการใดไม่
นอกจากนี้สำหรับข้ออ้างของโจทก์ประการอื่น ศาลฎีกาเห็นว่า บางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องประพฤติชั่วอย่างร้ายแรงอันจะเป็นเหตุหย่า บางเรื่องนอกสำนวน บางเรื่องก็ไม่น่าจะถือเป็นความผิดของจำเลย บ้างก็เป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
ศาลฎีกาเห็นว่า คดียังไม่มีเหตุตามกฎหมายที่จะให้โจทก์จำเลยหย่าขาดจากสามีภรรยา
พิพากษายืน
