แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ตายเข้าไปในไร่ฝ้าย แล้วทำการหวดต้นฝ้ายเพื่อลักในเวลากลางวันจำเลยเป็นผู้เฝ้าไร่ได้ยิงผู้ตายถึงแก่ความตายเป็นการป้องกันทรัพย์เกินสมควรแก่เหตุมาก
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า เวลากลางวันจำเลยสมคบกันกับพวก ใช้ปืนยิงนายส้อนสุ้น แซ่พั่งตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 249, 63
จำเลยที่ 1 ต่อสู้ว่า นายส้อยสุ้นได้เข้าไปลักฝ้ายในไร่ของบิดาจึงยิงเพื่อป้องกันทรัพย์ จำเลยที่ 2 ปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 249 จริงตามฟ้อง พิพากษาลงโทษจำคุก 10 ปี ส่วนจำเลยที่ 2 ปล่อยตัวไป
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า นายส้อยสุ้นได้เข้าไปในไร่ฝ้ายแล้วทำการหวดต้นฝ้ายเพื่อลักในเวลากลางวัน ซึ่งต้นฝ้ายในไร่นั้นนายส้อยสุ้นได้ยกให้ หรือขายให้แก่นายเขยแล้ว จำเลยเป็นผู้อยู่เฝ้าดูแลรักษาต้นฝ้าย จำเลยจึงยิงนายส้อยสุ้นถูกที่ใต้ชายโครงขวาล้มลง และตายในเวลาบ่ายวันนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า การกระทำเป็นการป้องกันทรัพย์เกินสมควรแก่เหตุมาก จึงพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ แต่แก้เฉพาะข้อกำหนดโทษ เป็นให้จำคุก 7 ปี โดยไม่ปรานีลดโทษให้
