แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลหุโทษ
โทษตามพ.ร.บ.อื่นวิธีพิจารณาอาญาอำนาจศาลอุทธรณ์ตัดสิน
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยลักเล่นโปกำพนัน ขอให้ลงโทษแลเพิ่มโทษ
จำเลยแก้ว่าเล่นไพ่ต่อแต้ม ว.รับว่าเคยถูกปรับฐานย้ายที่อยู่ไม่จดฐเบียรครั้งหนึ่ง บ.รับว่าเคยถูกปรับฐานลากรถไม่มีใบอนุญาตครั้งหนึ่ง
ศาลเดิมลงโทษจำเลยฐานลักเล่นโป แลเพิ่มโทษ ว. บ.ตามกฎหมายอาญามาตรา ๗๒
จ.ผู้เดียวอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์แก้แต่ข้อที่ให้เพิ่มโทษ ว. ว่า ว.ต้องโทษครั้งก่อนมีอัตราโทษปรับอย่างต่ำ ๑๒ บาท อย่างสูง ๕๐ บาท ควรสงเคราะห์เปนความผิดลหุโทษ แลเพิ่มโทษไม่ได้
โจทย์ฎีกาคัดค้านข้อกฏหมาย ๒ ข้อ คือ
(๑) คดีฉะเพาะตัว ว.ไม่มีอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ไม่มีอำนาจวินิจฉัยอีก อ้างฎีกาที่ ๙๗๖/๒๔๖๒ ๒๕๑-๓/๒๔๕๗
(๒) ความผิดฐานย้ายที่อยู่ไม่จดฐเบียร ไม่มีกฎหมายบัญญัติว่าเปนความผิดลหุโทษ ไม่ควรสงเคราะห์เข้าเปนความผิดลหุโทษ
ฎีกาวินิจฉัยว่า
(๑) เมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยไม่ควรต้องรับโทษในข้อใดแล้ว ก็มีอำนาจพิพากษายกเว้นโทษในข้อนั้นเสียได้ตามฎีกาตัวอย่างที่ ๒๖๒/๒๔๕๖,๑๕๑/๒๔๕๔,๖๐๓/๒๔๕๘ ส่วนคำพิพากษาที่โจทย์อ้างมา เปนเรื่องที่ศาลอุทธรณ์ตัดสินลงโทษจำเลยไม่ตรงกับเรื่องนี้
(๒) ความผิดเรื่องย้ายที่อยู่ไม่จดฐเบียร มีอัตราโทษอยู่ใน ระวางความผิดฐานลหุโทษ จึงควรสงเคราะห์เปนความผิดในส่วนลหุโทษได้ ดังฎีกาบันทัดฐานที่ ๓๗๑/๒๔๖๘
จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
