แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความรับผิดของผู้ขนส่งจะสิ้นสุดลงเพราะเหตุที่ไม่ได้บอกกล่าวความสูญหายให้ผู้ขนส่งทราบภายใน 8 วันนับแต่วันส่งมอบตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 623วรรค2 นั้นจะต้องปรากฏว่าผู้รับตราส่งได้รับของไว้แล้วโดยไม่อิดเอื้อนและใช้ค่าระวางพาหนะกับทั้งอุปกรณ์เสร็จแล้วตามความในมาตรา 623วรรคแรกด้วย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์จ้างจำเลยขนส่งผ้า 4 ลูกจากกรุงเทพฯ ไปส่งให้ลูกค้าของโจทก์ที่จังหวัดอ่างทอง แต่ผู้รับตราส่งมิได้รับมอบสินค้าดังกล่าว จำเลยแจ้งว่าหายไประหว่างขนส่ง โจทก์บอกกล่าวให้จำเลยชดใช้ราคาสินค้า จำเลยเพิกเฉย
จำเลยให้การว่า โจทก์ได้จ้างจำเลยขนส่งผ้า 4 ลูก จำนวน 4 ห่อ โดยมิได้บอกราคาสินค้าให้จำเลยทราบ ร้านพรสวรรค์ที่จังหวัดอ่างทองได้รับรองไว้แล้วโดยไม่อิดเอื้อน จำเลยเพิ่งทราบจากโจทก์ภายหลังวันรับสิ่งของปลายทางเป็นเวลา 1 เดือน ล่วงแล้วว่าของหาย จำเลยจึงสอบสวนได้ความว่าร้านพรสวรรค์รับของไว้ 2 ลูก ขาดหายไป 2 ลูก การที่ผู้รับของไม่ได้บอกกล่าวความสูญหายให้จำเลยทราบภายใน 8 วันนับแต่วันส่งมอบของ ความรับผิดของจำเลยจึงสิ้นสุดลง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 36,000 บาทแก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลล่างทั้งสองฟังมาว่า โจทก์มอบผ้าให้จำเลยผู้รับขนส่ง 4 ลูก ผ้าสูญหายไป 2 ลูก ร้านพรสวรรค์ได้รับเพียง 2 ลูก ส่วนร้านพรสวรรค์รับของไว้โดยอิดเอื้อนหรือไม่ และเป็นเวลานานกี่วันจำเลยจึงได้รับแจ้งว่าผ้าหายไป 2 ลูกศาลล่างทั้งสองไม่ได้วินิจฉัยเพราะเห็นว่ากรณีไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 623 วรรค 2 ศาลฎีกาเห็นว่าความรับผิดของจำเลยจะสิ้นสุดลงเพราะเหตุที่ไม่ได้บอกกล่าวความสูญหายให้จำเลยทราบภายใน 8 วันนับแต่วันส่งมอบตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 623 วรรคสองนั้น จะต้องปรากฏว่าร้านพรสวรรค์ผู้รับตราส่งได้รับของไว้แล้วโดยไม่อิดเอื้อน และใช้ค่าระวางพาหนะกับทั้งอุปกรณ์เสร็จแล้วตามความในมาตรา 623 วรรคแรก ด้วย ความรับผิดของจำเลยผู้ขนส่งจึงจะสิ้นสุดลงตามมาตรา 623 วรรคสอง แต่จำเลยให้การเกี่ยวกับการรับของเพียงว่าร้านพรสวรรค์ได้รับของไว้แล้วโดยไม่อิดเอื้อน ไม่ได้ให้การว่าได้มีการชำระค่าระวางพาหนะกับทั้งอุปกรณ์เสร็จแล้ว ซึ่งเป็นหน้าที่ของจำเลยจะต้องให้การและนำสืบเช่นนี้ เพื่อที่จำเลยจะได้รับประโยชน์จากมาตรา 623 วรรคสอง เมื่อจำเลยไม่ได้ให้การดังกล่าวมาแล้ว จึงไม่มีทางที่จะปรับเข้ามาตรา 623 วรรคสองได้ ความรับผิดของจำเลยจึงไม่สิ้นสุดลง
พิพากษายืน
