แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระราชหัถเลขาของพระเจ้าแผ่นดินที่ซงสั่งไห้กะซวงกเสตราธิการดำเนินการออกตราจองไห้โจทนั้น หาไช่พระบรมราชโองการโปรดเกล้าไห้ทรัพย์สินไนที่ดินแก่โจทเปนพิเสสนอกเหนือไปจากกดหมายที่ดินไม่.
ย่อยาว
ข้อเท็ดจิงฟังได้ว่า โจทกได้รับพระบรมราชานุญาตไห่จับจองที่ดินรายพิพาทมีที่ดินเนื้อที่หลายพันไร่โดยมีข้อสัญญากับกะซวงกเสตราธิการและกะซวงกเสตราธิการได้ออกตราจองไห้ แต่โจทหาทำไห้สำเหร็ด ตามข้อสัญญาลงได้ไม่ โดยฉเพาะคดีนี้โจทได้ปล่อยไห้จำเลยแย่งครอบครองทำนาไนที่พิพาทมาแต่ พ.ส. ๒๔๘๐ ไม่ว่ากล่าวฟ้องร้องเปนเวลาเกือบ ๔ ปี
สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์ พิจารนาแล้วพิพากสายกฟ้องโจท
โจทดีกาว่า พระราชหัถเลขาพระราชทายพระบรมราชานุญาตไห้โจท โดยทรงมอบไห้แก่โจทกับพวกได้นั้นเปนกดหมายหยู่ไหตัว โจทย่อมมีสิทธิไหที่พิพาทเปนพิเสสที่จะครอบครองและจัดทำผลประโยชน์เหนือบุคคลอื่นไดสาลดีกาเห็นว่าพระราชหัถเลขานั้น เปนแต่เพียงพระบรมราชานุญาตไห้เจ้าหน้าที่ดำเนินการออกตราจองไปได้ตามกดหมายที่ดินเท่านั้น หาได้เปนพระบรมราชโองการโปรดเกล้าไห้ทรัพย์สิทธิ์ในที่ดินแก่โจทเปนพิเสสนอกเหนือหรือยกเว้นไปจากวิธีการได้มาซึ่งที่ดินรกร้างว่างเปล่าตามกดหมายที่ดินเปนประการไดไม่ เมื่อโจทยังมิได้รับไบเหยียบหย่ำหรือตราจอง และไม่ปรากดว่าโจทได้ครอบครองที่รายพิพาทนี้ โจทก็ไม่มีสิทธิที่จะอ้างว่าถูกรบกวนและนำคดีมาฟ้องร้อง จึงพิพากสายืนตาม.
