แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
โจทก์มีหน้าที่นำพยานเข้าสืบก่อน เมื่อโจทก์ไม่มาศาลในวันนัด โดยมิได้แจ้งเหตุขัดข้อง ถือว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณาซึ่งศาลอาจสั่งจำหน่ายคดีเสียได้ แต่การที่จำเลยที่ 1 แถลงไม่ติดใจสืบพยาน แม้มิได้แถลงให้ชัดแจ้งว่าจำเลยตั้งใจจะให้ดำเนินการพิจารณาคดีต่อไป ก็ถือได้ว่าจำเลยตั้งใจจะให้ศาลทำการพิจารณาต่อไป ศาลจึงต้องมีคำพิพากษา ไม่ชอบที่จะสั่งจำหน่ายคดี
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายตามสัญญาเช่าซื้อ จำเลยที่ 1 ให้การว่า จำนวนค่าเสียหายไม่เป็นไปตามฟ้อง ส่วนจำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ ในวันสืบพยานโจทก์ไม่มาศาลและมิได้ร้องขอเลื่อนคดีหรือแจ้งเหตุขัดข้องที่ไม่มาศาลให้ทราบศาลชั้นต้นจึงถือว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณาและมีคำสั่งให้จำหน่ายคดีเสียจากสารบบความ จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ได้ความว่า วันนัดสืบพยาน โจทก์และพยานไม่มาศาล และไม่แจ้งเหตุขัดข้อง ทนายจำเลยที่ 1 แถลงไม่ติดใจสืบพยาน ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์ขาดนัดพิจารณา ให้จำหน่ายคดีจากสารบบความ ที่จำเลยที่ 1 ฎีกาว่า ศาลชั้นต้นมีคำสั่งจำหน่ายคดีไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 201 ต้องพิพากษาชี้ขาดไปตามรูปคดี นั้น ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 201 บัญญัติว่า “ถ้าได้ส่งหมายกำหนดวันนัดสืบพยานให้โจทก์ทราบโดยชอบแล้วโจทก์ขาดนัดพิจารณา ให้ศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีนั้นเสียจากสารบบความเว้นแต่จำเลยจะได้แจ้งต่อศาลในวันหรือก่อนวันสืบพยานว่า ตนตั้งใจจะให้ดำเนินการพิจารณาคดีต่อไป…”ปัญหามีว่า การที่ทนายจำเลยที่ 1 แถลงไม่ติดใจสืบพยานจะถือว่าตั้งใจจะให้ศาลดำเนินการพิพากษาคดีต่อไปหรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์มีหน้าที่นำพยานเข้าสืบก่อน เมื่อไม่นำมาสืบในวันนัดโดยมิได้แจ้งเหตุขัดข้อง ถือว่าโจทก์ขาดนัดพิจารณาศาลจึงอาจสั่งจำหน่ายคดีได้ การที่ทนายจำเลยที่ 1 แถลงไม่ติดใจสืบพยานโดยมิได้แถลงให้ชัดแจ้งว่าจำเลยตั้งใจจะให้ดำเนินการพิจารณาคดีต่อไป แต่เมื่อจำเลยแถลงเช่นนั้น และศาลก็ไม่ต้องดำเนินกระบวนพิจารณาอย่างใดต่อไปอีก กระบวนพิจารณาในคดีนี้จึงเป็นอันสิ้นสุดถือได้ว่าการที่จำเลยแถลงดังกล่าว จำเลยตั้งใจจะให้ศาลทำการพิจารณาพิพากษาคดีต่อไป ศาลชั้นต้นจึงต้องมีคำพิพากษาในเรื่องนี้”
พิพากษาให้ยกคำสั่งศาลชั้นต้นและคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลชั้นต้นพิพากษาไปตามรูปคดี
