แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าซึ่งจำเลยจดทะเบียนไว้ก่อน แต่โจทก์สามารถแสดงได้ว่าโจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้านี้ดีกว่าจำเลย เป็นกรณีพิพาทกันว่า ระหว่างโจทก์จำเลยใครจะมีสิทธิได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าเป็นของตน กรณีต้องด้วยมาตรา 41 แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า โจทก์มีอำนาจฟ้องจำเลยได้ตามมาตรานี้ กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา 29 วรรคต้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้ผลิตหัวเทียนที่อุ่นและจุดเชื้อเพลิง ที่วัดหรือเก ที่ทดสอบและเครื่องมือสำหรับหัวเทียน และที่อุ่นและที่จุดเชื้อเพลิง และส่วนของสิ่งของเหล่านั้นจำหน่ายและส่งไปจำหน่ายทั่วโลก รวมทั้งประเทศไทยด้วย เป็นเวลากว่า ๑๐ ปีแล้ว ใช้เครื่องหมายการค้า คำว่า CHAMPION (แชมเปี้ยน) เป็นที่นิยมใช้แพร่หลายและรู้จักดีทั่วโลก ได้จดทะเบียนไว้เกือบทั่วโลกสำหรับในประเทศไทย โจทก์ได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์ไว้เมื่อวันที่ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๐๕ ในจำพวกสินค้าที่ ๑๓ ตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๔๗๔ คำขอเลขที่ ๔๖๕๗๐ คำขอของโจทก์อยู่ในระหว่างการพิจารณาของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้า จำเลยได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า คำว่า CHAMPION (แชมเปี้ยน) ต่อกองเครื่องหมายการค้าเมื่อวันที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๐๑ ในจำพวกสินค้าที่ ๑๓ ตามคำขอเลขที่ ๓๑๓๕๙ ซึ่งนายทะเบียนเครื่องหมายการค้าได้รับจดทะเบียนไว้แล้ว การที่จำเลยนำเอาชื่อและเครื่องหมายการค้าของโจทก์ไปจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าของจำเลยนั้น เป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต โจทก์ซึ่งเป็นเจ้าของโดยชอบย่อมมีสิทธิดีกว่าจำเลย ขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้าของจำเลยตามคำขอทะเบียนเลขที่ ๓๑๓๕๙
จำเลยให้การว่า โจทก์ยื่นคำขอจดทะเบียนเมื่อเดือนตุลาคม ๒๕๐๕ แต่จำเลยได้ยื่นคำขอจะทะเบียนเมื่อวันที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๐๑ นายทะเบียนได้รับจดทะเบียนไว้แล้ว โจทก์มิได้คัดค้านสินค้าของจำเลยที่ใช้เครื่องหมายการค้า CHAMPION เป็นสินค้า ไขควง ฆ้อน เกรียงถือปูน ฯลฯ เป็นสินค้าคนละชนิดกับสินค้าหัวเทียนของโจทก์ โจทก์มิได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า คำว่า CHAMPION ไว้ภายใน ๕ ปี จึงไม่มีสิทธิฟ้องเพิกถอน
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า โจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้า CHAMPION สำหรับหัวเทียน ที่อุ่นและจุดเชื้อเพลิง ที่วัดหรือเก ที่ทดสอบและเครื่องมือสำหรับหัวเทียน และที่อุ่นและที่จุดเชื้อเพลิง และส่วนของสิ่งของเหล่านั้น ที่จำเลยยกพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๒๙ ขึ้นต่อสู้นั้น เห็นว่า กรณีในคดีนี้ต้องด้วยมาตรา ๔๑ แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าว โจทก์มีสิทธิฟ้องจำเลยได้ แต่เมื่อโจทก์แสดงได้เพียงว่าตนมีสิทธิดีกว่าเฉพาะสินค้าที่ศาลได้กล่าวมาแล้ว กรณีต้องด้วยวรรคท้ายแห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๔๑ ซึ่งบัญญัติให้ศาลมีอำนาจจำกัดสิทธิแห่งการจดทะเบียนของจำเลยให้อยู่เฉพาะสินค้าซึ่งโจทก์ไม่ได้แสดงว่าตนมีสิทธิดีกว่า พิพากษาให้จำกัดสิทธิแห่งการจดทะเบียนของจำเลยตามคำขอเลขที่ ๓๑๓๕๙ ให้อยู่เฉพาะสินค้าจำพวกที่ ๑๓ เฉพาะที่โจทก์ไม่ได้แสดงต่อศาลว่าตนมีสิทธิดีกว่า กล่าวคือ เฉพาะสินค้านอกจากหัวเทียน ที่อุ่นและจุดเชื้อเพลิง ที่วัดหรือเก ที่ทดสอบและเครื่องมือสำหรับหัวเทียนและที่อุ่นและที่จุดเชื้อเพลิง และส่วนของสิ่งของเหล่านั้น คำขอของโจทก์นอกจากนี้ให้ยกเสีย
จำเลยอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายว่า ควรใช้พระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๒๙ บังคับในกรณีนี้ ไม่ใช่มาตรา ๔๑
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความตามที่ศาลล่างรับฟังมาว่า โจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้า CHAMPION สำหรับสินค้าที่โจทก์ฟ้อง
คดีมีประเด็นมาสู่ศาลฎีกาวินิจฉัยเฉพาะในปัญหาข้อกฎหมายว่า โจทก์มิได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า CHAMPION ไว้ตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๒๙ วรรคต้น จึงไม่มีสิทธิฟ้องเพิกถอนไม่ให้จำเลยใช้เครื่องหมายการค้า CHAMPION ซึ่งจำเลยจดทะเบียนไว้แล้ว
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนทะเบียนเครื่องหมายการค้า CHAMPION ซึ่งจำเลยจดทะเบียนไว้ก่อน แต่โจทก์สามารถแสดงได้ว่าโจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้านี้ดีกว่าจำเลย เป็นการพิพาทกันว่า ระหว่างโจทก์จำเลยใครจะมีสิทธิได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า CHAMPION เป็นของตน กรณีต้องด้วยมาตรา ๔๑ โจทก์มีอำนาจฟ้องจำเลยได้ตามมาตรานี้ กรณีไม่ต้องด้วยพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๒๙ วรรคต้น
พิพากษายืน.
