แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้ท่อเหล็กขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3.5 เซนติเมตร ยาว50 เซนติเมตรตีผู้เสียหายที่ศีรษะหลายที มีบาดแผลฉีกขาดที่ศีรษะด้านซ้ายยาว 5 เซนติเมตร ลึก 0.5 เซนติเมตร ซึ่งได้ความจากแพทย์ ผู้ตรวจชันสูตรบาดแผลของผู้เสียหายว่าไม่ทำให้ถึงตายและกะโหลกศีรษะไม่แตก แสดงว่าจำเลยไม่ได้ตีโดยแรง เมื่อผู้เสียหายล้มลงมุด ศีรษะเข้าไปใต้รถเข็น จำเลยลากขาผู้เสียหายเพื่อให้ออกมา แต่มีคนร้องห้าม จำเลยก็หยุด แสดงว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เหล็กท่อนขนาดกว้าง3.5 เซนติเมตร ยาว 50 เซนติเมตร ตีศีรษะและแขนผู้เสียหายโดยเจตนาฆ่า แต่ผู้เสียหายไม่ถึงแก่ความตาย เพียงแต่ได้รับอันตรายสาหัส ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 80, 83, 288และริบของกลาง
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 80, 83, 288 และริบของกลาง
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 297(8), 83 จำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 1 ปี จำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 6 เดือน คำให้การชั้นจับกุมและชั้นสอบสวนของจำเลยทั้งสองเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78คงจำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 8 เดือน จำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 4 เดือนข้อหาอื่นให้ยก ริบของกลาง
โจทก์และจำเลยที่ 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ประกอบด้วยมาตรา 80 และ 83 จำคุกคนละ12 ปี คำให้การชั้นจับกุมและชั้นสอบสวนของจำเลยทั้งสองเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุกคนละ 8 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาตามที่จำเลยทั้งสองฎีกาว่าจำเลยทั้งสองจะมีความผิดฐานร่วมกันพยายามฆ่าผู้เสียหายหรือไม่เห็นว่าตามพฤติการณ์ของจำเลยที่ 2 ที่ถีบผู้เสียหายล้มลงผู้เสียหายลุกหนีไม่ทันจึงต้องยกแขนซ้ายขึ้นรับขณะถูกจำเลยที่ 1 ตี จำเลยที่ 2 จึงเป็นตัวการร่วมกับจำเลยที่ 1 ทำร้ายผู้เสียหายและท่อเหล็กของกลางขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3.5 เซนติเมตร ยาว 50เซนติเมตร ที่จำเลยที่ 1 ใช้ตีผู้เสียหายที่ศีรษะหลายที มีบาดแผลฉีกขาดที่ศีรษะด้านซ้ายยาว 5 เซนติเมตร ลึก 0.5 เซนติเมตรซึ่งแพทย์ผู้ตรวจชันสูตรบาดแผลของผู้เสียหายเบิกความเป็นพยานโจทก์ว่า ไม่ทำให้ถึงแก่ความตายและกะโหลกศีรษะไม่แตก แสดงว่าจำเลยที่ 1 ไม่ได้ตีโดยแรงเมื่อผู้เสียหายล้มลงครั้งหลังและมุดศีรษะลงใต้รถเข็น แม้จำเลยที่ 1 จะลากขาผู้เสียหายเพื่อให้ออกมาแต่มีคนร้องห้ามจำเลยที่ 1 ก็หยุด แสดงว่าจำเลยที่ 1 ไม่มีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.
