แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
รายได้ตลอดปีของพนักงานที่จะใช้คำนวณเงินโบนัสให้แก่พนักงานตามข้อบังคับของจำเลย หมายถึงเฉพาะรายได้ที่ลูกจ้างได้รับเป็นประจำตามปกติและมีจำนวนแน่นอนอันได้แก่ค่าจ้างรายเดือนหรือเงินเดือนฉะนั้นค่าล่วงเวลาและเบี้ยขยันซึ่งเป็นเงินที่ลูกจ้างได้รับในระหว่างปีเป็นบางครั้งบางคราว และมีจำนวนไม่แน่นอน จึงไม่เป็นรายได้ของพนักงานที่จะนำมารวมเป็นฐานคำนวณเงินโบนัส
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยจ่ายเงินโบนัสที่ขาดเป็นเงิน 1,923 บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ยแก่โจทก์ จำเลยแถลงว่า ได้จ่ายเงินโบนัสให้โจทก์ครบถ้วนแล้วโดยคำนวณจากรายได้ของโจทก์ซึ่งเป็นเงินเดือนไม่ได้นำค่าล่วงเวลาและเบี้ยขยันมารวมเป็นฐานคำนวณด้วยศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายเงินโบนัสเป็นเงิน 43 บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า “โจทก์อุทธรณ์ว่า ค่าล่วงเวลาและเบี้ยขยันของพนักงานก็ถือว่าเป็นรายได้ของพนักงานเช่นเดียวกันดังนั้น ในการจ่ายเงินโบนัสตามประกาศของจำเลยจึงต้องนำค่าล่วงเวลาและเบี้ยขยันมารวมเป็นฐานคำนวณด้วย พิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงได้ความว่า โจทก์เป็นลูกจ้างประจำของจำเลย ได้รับค่าจ้างอัตราสุดท้ายเดือนละ 2,904 บาท จำเลยได้ออกประกาศกำหนดหลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการจ่ายเงินโบนัสให้แก่พนักงานไว้ว่า “บริษัทฯจะทำการจ่ายโบนัสในอัตรา 12.5% ของรายได้ของพนักงานจากวันที่1 มกราคม 2530 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2530 ในส่วนที่เพิ่มเติมจากที่ได้จ่ายไปแล้วเมื่อเดือนตุลาคม 2530 สำหรับพนักงานที่ได้รับการบรรจุเป็นพนักงานประจำของบริษัทฯ แล้ว” จำเลยได้จ่ายเงินโบนัสให้แก่โจทก์โดยคำนวณจากค่าจ้าง ซึ่งโจทก์ได้รับเดือนละ 2,904 บาทแต่มิได้นำค่าล่วงเวลาและเบี้ยขยันซึ่งโจทก์ได้รับมารวมเป็นฐานคำนวณด้วย ปัญหาตามอุทธรณ์ของโจทก์นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าตามประกาศของจำเลยได้ระบุรายได้อันจะนำมาคำนวณเงินโบนัสว่า “…รายได้ของพนักงานจากวันที่ 1 มกราคม 2530 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2530″ย่อมหมายถึงรายได้ที่ลูกจ้างได้รับเป็นประจำตามปกติและมีจำนวนแน่นอนอันได้แก่ค่าจ้างรายเดือนหรือเงินเดือน มิได้หมายความรวมถึงรายได้ประเภทอื่นซึ่งลูกจ้างได้รับในระหว่างปีไม่ว่าประเภทใดเช่น ค่าอาหาร ค่ารถ เป็นต้น มิฉะนั้นก็จะกลายเป็นรายได้ของพนักงานที่ต้องนำมารวมเป็นฐานคำนวณเงินโบนัสทั้งสิ้น อันเป็นการไม่ถูกต้อง ฉะนั้น ค่าล่วงเวลาและเบี้ยขยัน ซึ่งเป็นเงินที่ลูกจ้างได้รับเป็นบางครั้งบางคราวในระหว่างปีและมีจำนวนไม่แน่นอนจึงถือไม่ได้ว่าเป็นรายได้ของพนักงาน ที่จะต้องนำมารวมเป็นฐานคำนวณเงินโบนัสตามประกาศของจำเลย การที่จำเลยจ่ายเงินโบนัสให้แก่โจทก์ โดยคำนวณจากค่าจ้างรายเดือนของโจทก์นั้น ชอบด้วยประกาศของจำเลยแล้ว อุทธรณ์ของโจทก์ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
