แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้เสียหายเช่าแผงลอยที่ทางราชการจัดแบ่งให้พ่อค้าแม่ค้าเช่าเป็นที่ขายสินค้าเป็นล็อกซึ่งกันไว้เป็นสัดส่วนแล้วทำเพิงพักใช้เป็นที่ขายสินค้าและพักอาศัยในบริเวณที่ค้าขายนั้นด้วย เพิงพักแผงลอยของผู้เสียหายจึงเป็นเคหสถานตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 1(4)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้อง ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335 และให้จำเลยคืนเงินจำนวน 10,800 บาท แก่ผู้เสียหาย
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335 วรรคสาม (ที่ถูกมาตรา 335(1)(8) วรรคสาม) ให้จำคุกจำเลย 6 ปี ให้จำเลยคืนเงิน 10,800 บาท แก่ผู้เสียหาย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยให้การรับสารภาพในชั้นจับกุมเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 หนึ่งในสาม คงจำคุกจำเลย 4 ปีนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงรับฟังได้เป็นยุติตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 ว่า ผู้เสียหายทั้งสองได้ค้าขายที่แผงลอยตลาดสดบ่อนไก่ อำเภอเมืองนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์ ทำเป็นเพิงพักอยู่อาศัยด้วย วันเวลาเกิดเหตุ จำเลยได้เข้าไปลักทรัพย์ในเพิงพักของผู้เสียหายดังกล่าว คงมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยเฉพาะข้อกฎหมายที่ว่า เพิงพักที่ใช้เป็นที่ขายของเป็นเคหสถานหรือไม่พิเคราะห์แล้วเห็นว่าแผงลอยที่ทางราชการจัดแบ่งให้พ่อค้า แม่ค้าเช่าเป็นที่ขายสินค้าเป็นล็อกซึ่งกันไว้เป็นสัดส่วนของแต่ละคนผู้เสียหายได้เช่าทำเพิงพักใช้เป็นที่ขายกล้วย ใบตอง ไม้ลูกชิ้นและได้พักอาศัยที่บริเวณที่ค้าขายนั้นด้วย เพิงพักแผงลอยของผู้เสียหายจึงเป็นเคหสถานตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 1(4)
พิพากษายืน
