แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ไม่มี กฎหมายในเรื่องละเมิดให้รับผิดใช้ค่าเสียหายในการได้รับความอับอายขายหน้า ความรับผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนในเรื่องละเมิดเกี่ยวกับการทำให้เสียหายแก่ชื่อเสียงหรือเกี่ยรติคุณนั้นมีแต่ฉะเพราะการกล่าวหรือไขข่าวแพร่หลายซึ่งข้อความอันฝ่าฝืนความจริง การยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องหรือคำให้การนั้น ถ้าเป็นกรณีที่มีการชี้สองสถานต้องยื่นก่อนวันชี้สองสถาน ถ้าเป็นกรณีที่ไม่มีการชี้สองสถาน ต้องยื่น ก่อนวันสืบพะยาน
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยไปขอบุตรี โจทก์เพื่อให้เป็นภรรยา จำเลยที่ ๑ แต่แล้ว จำเลยสมคบกันเกลี้ยกล่อมพาบุตรี โจทก์ ไปได้เสียกับ จำเลยที่ ๑ และบอกเลิกการสมรส โจทก์จึงฟ้องเรียกค่าเสียหายในการที่ จำเลยไม่จดทะเบียนสมรสและค่าเสียหายในการที่ โจทก์ผู้เป็นบิดาได้รับความอับอายขายหน้า
เมื่อศาลชั้นต้นนัดชี้สองสถานแล้ว แต่ก่อนวันนัดสืบพะยาน โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องเป็นเรียกค่าทดแทนเนื่องจาก จำเลยผิด สัญญาการหมั้นและการสมรส
ศาลชั้นต้นเห็นว่า คำร้องขอแก้ฟ้องของโจทก์ได้ยื่นก่อนวันนัดสืบพะยานและเป็นประเด็นเกี่ยวเนื่องกับฟ้องเดิม อนุญาตให้ โจทก์แก้ ฟ้องได้ แล้ว พิพากษาให้ จำเลยใช้ค่าเสียหายในการผิด สัญญาสมรส ๓๐ บาท ค่าเสียหายในการละเมิด ๑๕๐ บาท
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คำร้องขอแก้ฟ้องเช่นนี้ โจทก์อาจยื่นได้ก่อนวันชี้สองสถาน แต่ โจทก์หาได้ปฏิบัติเช่นนั้นไม่ ไม่ อนุญาตให้ โจทก์แก้ฟ้องและไม่ให้ค่าเสียหายฐานละเมิด
โจทก์ฎีกาว่า โจทก์ได้ร้องขอแก้ฟ้องก่อนวันนัดสืบพะยานเป็นการชอบด้วยประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๘๐ แล้ว
ศาลฎีกาเห็นว่าประมวล วิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๘๐ มีความหมายว่า ในกรณีที่มีการชี้สองสถาน ก็ต้องยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องหรือคำให้การก่อนวันชี้สองสถาน ถ้าเป็นกรณีที่ไม่มีการชี้สองสถานก็ต้องยื่นคำร้องขอแก้ก่อนวันสืบพะยาน มิใช่ว่าก่อนวันสืบพะยานแล้วจะขอแก้ได้เสมอไปก็หาไม่ ในคดีนี้มีการชี้สองสถานและมีเหตุที่ โจทก์ควรจะยื่นคำร้องขอแก้ได้ก่อนวันชี้สองสถาน แต่ โจทก์หาได้ขอแก้ไม่ ศาลอุทธรณ์ไม่ อนุญาตให้ โจทก์แก้ได้เป็นการชอบแล้ว เมื่อไม่ อนุญาตให้ โจทก์แก้ฟ้องแล้วก็ต้องพิจารณาตาม ฟ้องเดิม ในเรื่องค่าเสียหายที่ โจทก์ได้รับความอับอายและบุตร์สาว โจทก์ไม่ได้จดทะเบียนสมรสนั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องละเมิดที่จะได้รับค่าสินไหมทดแทน ส่วน ประมวลแพ่ง ฯ มาตรา ๔๒๓ เป็นเรื่องไขข่าวแพร่หลายฝ่าฝืนความจริงอันเสียหายแก่ชื่อเสียงหรือเกียรติคุณมิใช่เกี่ยวกับการอับอายจึง พิพากษายืนตามศาล อุทธรณ์
