แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
แม้โจทก์จะมิได้มีคำขอเกี่ยวกับของกลางมาด้วย ศาลก็มีอำนาจสั่งคืนของกลางแก่เจ้าของได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 49 และ 186(9)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 339, 340 ตรี, 83 จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 339 วรรคสอง, 83 ประกอบด้วยมาตรา 340 ตรี แต่จำเลยทั้งสองมีอายุไม่ถึง 20 ปี ลดมาตราส่วนโทษให้คนละหนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76 ให้จำคุกคนละ 10 ปี จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า พยานหลักฐานของโจทก์ไม่เพียงพอที่จะให้รับฟังว่า จำเลยทั้งสองได้ใช้รถคันของกลางและได้ทำการชิงรถของผู้ที่เสียหายดังที่โจทก์ฟ้อง แล้ววินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายต่อไปว่า “สำหรับเรื่องของกลางนั้น ศาลฎีกาโดยมติที่ประชุมใหญ่เห็นว่า แม้โจทก์จะมิได้มีคำขอเกี่ยวกับของกลางมาด้วยก็ตาม ศาลก็มีอำนาจสั่งคืนแก่เจ้าของได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 49 และ 186(9) แต่ตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏในคดีนี้ศาลฎีกายังเห็นไม่สมควรสั่งเรื่องของกลาง”
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
